سرگذشت دین و آیین ها؟ به دیدار پیامیر عشق برویم. ضربا زیدون عمرون… زید عمر را زد و داغون کرد. نمیدانم که چرا انسانها این دو روزه زندگی را سر دین مسلک و ملیت و نژاد با هم در تضاد هستند. ایکاش که یک پیامبری عشق میآمد و همه مردم عاشق صادق هم میشدند و دست از کینه و نفاق بر میداشتند. با وجود اینکه همه فلاسفه و پیامبران مردم را به صلح و راستی و دوستی دعوت کرده اند ولی باز تعصب های غریزی نمی گذارند که انسان ها با هم دوست و مهربان باشند. شاید هم کسانیکه دین و ملیت و نژاد را وسیله کسب ثروت و دولت و قدرت کرده اند نمی خواهندکه مردم با آرامش و دوستی و عشق با هم زندگی کنند. خودخواهی و تمامیت خواهی و تعصب هایی که تا مغز استخوان ما نفوذ کرده است شاید به ما اجازه نمیدهد که آزادانه فکر کنیم. حسادت و چشم دیدن هم را نداشتن هم به این مورد اضافه شده است. عربان با زور شمشیر بسیاری از ملت ها را مسلمان و حتی عرب کردند.
مصریها عرب شدند سوریه ها عراقی ها و مراکشی ها … همه عرب مسلمان گشتند گویا تنها ترکان و ایرانیان بودند که تنها مسلمان به زور شمشیر شدند. و لا الله الی الله محمد رسول الله را گفتند و یک اسم جدید را یدک کشی کردند. بعد ها که پادشاهان صفوی باز با زور شمشیر مردم را شیعه یازده امامی کردند. باورهای مذهبی تا مغز استخوان مردم رسوخ کرد و تعصب های بی پایه بدون معلومات وسیع دامن گیر مردم شد. بر سر همین دینها چه خونها که ریخته نشد و چه انسانها که کشته و معلول و بی خانمان نگشتند. گرچه سیاستهای کنونی شاید دیگر مثل سابق نسل کشی ها نکنند ولی با ظرافت و طراحی های خاصی متعصبان مذهب های گوناگون را بجان هم میاندازند و از کشته ها پشته ها میسازند. اگر دین عشق و محبت میآورد و خدای نادیده و دور از فهم و درک ما همان دوستی و عشق است راهی بجایی هست. خدایی که در باور و ذهن ماست و در بیرون ما با دانش محدود و زندگی کوتاه نمی توانیم اورا حتی تصور کنیم که چگونه است. چه طرحی دارد و چه میکند و برای چه نظری ما را خلق فرموده است. در مقابل عظمت هستی و فضا و نیز در برابر عظمت کوچکی که یک سلول چگونه ادامه حیات میدهد ما انگشت به دهان حیران هستیم و نمیدانیم که کی هستیم و چه بایست انجام دهیم. همه دانشمندان از درک و زندگی و موجودیت عاجز بوده اند و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم.
حالا آیا انصاف است که سر باورهای فلسفی و باورهای دینی ما هم دیگر را از بین ببریم؟ و یا به بهانه مذهب همدیگر را غارت و بخاک سیاه بنشانیم؟ ایکاش یک پیامبر عشق می آمد و بدون اینکه نام دین را عوض کند مردم را به دوستی ومهربانی دعوت میکرد و بجای اینکه به اسم تاکید کند به کار و فعل مردم تاکید میکرد. دزد دزد است چه یهودی باشد چه مسلمان و قاتل و غارتگر هم غارتگر و قاتل است چه مسیحی باشد و چه بودایی. آنچه مهم است انسانیت است و دوستی و عشق که بایست مبنا و معیار باشد. ایکاش که این پیامبر عشق که میخواهد بیاید بجای اینکه یک اسم دین جدید بیآورد مردم را با قدرت خدایی که میگوید دارد عاشق و واله و شیدای هم بسازد و انسان را به انسانیت برساند. رسد آدمی بجایی که بجز خدا نبیند. قربانیان جنگهای بیخودی و بیهوده را دریابیم و معلولین جنگ های مذهبی را رسیدگی کنیم. آیا این جمله ها برای اینکه ما قدر هم را بدانیم کافی نیست.
اینهمه جنگ جدل حاصل کوته نظری است چون دورن پاک کنی حرم دیر یکی کعبه بت خانه یکی است. ایکاش که بشر تعصب های بی ریشه و تمامیت خواهی ها الکی و خودخواهی ها و تجمل پرستی ها و ثروت پرستی ها و قدرت خواهی ها را کنار میگذاشت و مثل دوستان وفادار با هم زندگی میکردند و پیامبر عشقی که قرار است بیاید بجای عوض کردن اسم و گروه بندی به همه انسانها میرسید و بدون عوض کردن نام همه را راهنمایی میکرد و عشق وعمل را بر یدک کشیدن اسم و نام ترجیح میداد. ثبت و تسجیل به کنار میرفت و دوستی ومهربانی و علاقه مندی و کردار نیک جایگزین میشد. خودتان شاهد هستید که چه انرژی بیهود ه ای صرف نام گذاریها میشود و انسانها را گروه بندی میکنند. در صورتیکه همه ما بایست بار یک دار باشیم و برگهای یک شاخسار؟ حضرت بها الله فرموده اند که به چشم بیگانگی بهم نگاه نکنید. باشد که انرژی و توان خود را صرف از بین بردن نقص ها کنیم نه صرف نام گذاریهای بیهوده. تا وحدت عالم انسانی تحقق نگیرد و دوستی پیش نیابد ما همه درگیر سیاست ها کمر شکن هستیم.
