در صحبتی که با دوستان داشتیم صحبت از قتل دکتر فاطمی که در زمان تیر باران سی و هفت سال بیش نداشت کردیم. به نظرم رسید اگر او در زمان انقلاب زنده بود، ۶۲ سال بیشتر نداشت و با شناختی که مردم از وی داشتند چه بسا وزنه ای بود در مقابل تحجر و استبداد دینی در حال شکل و یکه تازی خمینی که کوچکترین نقشی درنه در نهضت ملی داشت و نه مشروطه و در سال ۴۲ بر ضد قانون حمایت از خانواده و حق رای زنان هم صحبت کرده بود. البته او را در زندان شهید کردند چون کودتاچیان از هر چهره غیر وابسته و ملی که ممکن است روزی برایشان دردسر درست کند هراسان بودند. همین کار را هم خامنه ای جلاد کرد. دستور وی برای چاقو زدن اطلاعاتی ها که جوانمردی خود را با مصلح کردن یک زن بیمار در بستر خانه خود نشان دادند از ترس روزهایی مانند امروز بود که مبادا نیرویی ملی جایگزینی مناسب برای این حکومت به مردم ایران نشان دهد.
در این میان، میر حسین موسوی می تواند با محکوم کردن این قتل ها که اجاژه برگزاری بزرگداشت آن هم به فرزندان فروهر ها داده داده نمی شود قدمی موثر در پیش برد تحکیم هبستگی در میان تمام نیرو های آزادی و حقوق انسانی طلب بردارد. میر حسین بیا نشان بده که در عمل به خودی و غیر خودی معتقد نیستی. بیا نشان بده که دوران ترور سیاسی مخلفا در ایران فرا رسیده و وقتی صحبت از حقوق انسانی ماست، دسته و گروه مفهوم ندارد و همه ما در غم این جنایات ها با آرش و پرستو هم دردیم. میر حسین بیا نشان بده که جامعه ما دیگر پذیرای حذف فیزیکی مخالف نیست.
میر حسین، به عنوان کسی که به تو رای داد خواهش می کنم این صدا را به گوش همه برسان که قتل مخالفین ندای حق طلبی را خاموش نمی سازد.
