مولانا جلال الدین رومی و دنیا و ما دیروز بزرگداشت مولوی رومی در دانشگاههای آمریکا بود و تقریبا در تمامی دانشگاهها برای او و قدرت علم بیان و معنویت او سخن میگفتند. پروفسوری که در باره عظمت فکر اندیشه ومقام علمی و مذهبی او سخن میگفت اشگ تمامی شنوندگان را در آورد او که در یک لباس سنتی ایرانی قدیمی فرو رفته بود در پشت میزی قرار داشت که با صنایع دستی مشرق زمین تزیین شده بود. او میگفت که مولوی متعلق به تمامی دنیاست گرچه هم ترکان و هم افغانان و هم تاجیکان و هم سایر ملتهای فلات قاره ایران اورا متعلق بخود میدانند و به او افتخار میکنند ولی او متعلق بهمه دنیا از جمله بمن از شهر مریلند هم هست. نوای شعر خوانی او بهمراه موزیک کلاسیک قدیمی دایره نی ترکی و چنگ و … همه شنوندگان را خیره کرده بود. او از علم و دانش ملل شرق میگفت واز اخلاق و دوستی هایشان و از عظمت وبزرگی مردانی چون مولوی حافظ سعدی و… نام میبرد. که هنوز هم بعد از صدها سال چشم جهان را خیره به گفتار و دانش خود کرده اند. خوانندگان از ترکیه ایران هند تاجیکستان عرب افغان هم حضور داشتند که نواهای موسقیایی مولوی را همراه با نوای چنگ و نی دایره به شنوندگان ارایه میداشتند که مرتب از عشق دلداده گی انسانیت و دوستی سخن میگفت هم او بود که از قونیه به تنهایی به سراغ امیر مغولان رفت و با رفتار و کردار عظمت وار خود امیر مغول را از حمله به شهر قونیه باز داشت که امیر گفت شاید مثل تویی باز هم در قونیه باشد.
آنوقت در این زمان کشورهای ما به درد رشوه خواری دزدی فساد بین المللی بیکاری تمامیت خواهی خرافات تعصبات بی حد و خود خواهی و مادی گرایی بیش از حد گرفتار شده است و هر گروهی سعی در از بین بردن فیزیکی گروه دیگر دارد خرافات ستم و ظلم دزدی و فسارد بیداد میکنند وعشق دلداده گی مرده است و همه به زیر عبای فساد تظاهر جانماز آبکشی فرو رفته اند. کی ملتهای ما و یا ملت های اسلامی از این خواب خرگوشی بیدار میشوند و به گذشته پر عظمت خود باز میگردند گذشته هایی که خیام ها داشت و پور سینا ها و پراز مدرسه مکتب و دانشگاه بود. مردم همدیگر را دوست داشتند و برای هم احترام قایل بودند. در حالیکه در دانشگاه های آمریکا مردم به سخنان مولوی با اشگ و حسرت و عشق گوش میدهند درکشورهای ما تمامیت خواهی دزدی فساد رشوه خواری و ظلم سایه گستر شده است. دروغ تهمت و آزار هم که جای خودش را باز کرده و تمامی دوستی ها فدای پول و فساد میشود و مردم بهم هیچ عشقی و محبتی ندارند کسی هم که محبت میکند اورا ساده میپندارند.
بجای کمک و رواج کار دانش و دوستی به تظاهر و دورویی روی آورده اند. که میلیاردها دلار ثروتهای ما به کام دزدان و عیاشان بنام رهبران دروغین دینی ریخته میشود و آنان هم با تمسخر به ریش مومنان آن ثروتهای نجومی باد آورده را به دهان شیادان غرب میریزند و مردم خودشان در فقر بیکاری دست پا میزنند. شیخان طمع کار عرب با زدن بر طبل اختلاف ثروتهای مسلمین را غارت و در کاباره های و قمارخانه های غرب و شرق به باد میدهند. و خشم ونفرت و تعصب و تمامیت خواهی را ارمغان میآورند. آیا میشود روزی هم مردم ما از این رویا بیرون آیند و مانند ملل مثلا متمدن با هم با تساهل و دوستی همکاری کنند تا فرزندان ما به دریوزگی به غرب پناه نبرند؟ خطاب به حاجیان به کعبه رفته ای بی خبران کجایید کجایید معشوق در اینجاست بیایید بیایید معشوق در خانه دیوار به دیوار تو در بیابان و کوچه حیران چرایی؟
