بس که تپاندی به دهن نان ِ مفت
هار شدی سیّد ِ گردن کلفت!
روز به ما مثل شب ِ تار شد
تا که تن ِ پست ِ تو پروار شد
گر چه درون دهنت نان ِ ماست
در دل ِ تو کینه از ایران ِ ماست
بس که شده یونجه و کاهت زیاد
گشته اخیرا دک و پوزت گشاد
هست تو را کینه از ایران زمین
بس که بود در شکمت باد ِ دین
با تو ندارم هوس ِ گفت و گو
راهزن ِ لمپن ِ بی چشم و رو!
آن چه تو را گفته بدم پیش از این
هست كماكان به حقيقت قرين
این شعر زیبا از طریق ایمیل به من ارسال شده و از هویت شعر اطلاعی ندارم.