چه رنگها به خود می گیریم
چون عشق , گاه سرخِ سرخیم
لحظاتی مانندِ زرد , سرد و بی مهریم
آرزو را در سبز خود , روزها می کاریم
اما وقتی از خود پرواز می کنیم
ما آبی آسمانیم , آبی آسمانیم
در شبِ تنهایی , ما شاید سیاهیم
گاهی مثل جیغ , بنفشیم
مانندِ پیری , گاهی خاکستری می شویم
اما نقش ِ مان همواره یکی ست
نقاش با رنگ تنها بازی می کند
آناهید حجتی
