البته بزرگترا باهاس منو خیلی خیلی ببخشن اگه بعضی وختا یا شایدم بیشتر وختا یه فضولیهای بزرگتر از خودم میکنم، که البته یه اسم علمی هم داره: بهش میگن “مهساییسم”. داشتم اینو خدمتتون عرض میکردم: توی این سرزمین باستانی ما از زمان همون اعلیحضرت کورش تا مرحوم آریامهر رسم بود که تمام امور زیر نظر شخص اول مملکت باشه و بس. فرقی هم نمیکرد که این امر راجع به بازار جهانی نفت و انرژی باشه یا طالبی گرمک. خدا رحمت کنه مرحوم “هویدا”رو که وختی ازش پرسیدن چرا اینقده از خارج پرتقال و میوه وارد میشه؟ یه دونه از اون پکهای معروفش به پیپش زد و بی خبر از اینکه یه روزی از هواپیمای همایونی جا میمونه گفت “ایرونی لیاقت داره بهترینا رو بخوره” که راس راسی آخرشم بهترینشو خوردیم. حالا بماند. یه مطلبم راجع به تریاک و مشروب و صیغه و حقوق زن و فلان هستش که واستون اینجا گذاشتم. حالا بودجه این ریخت و پاشا از کجا میامد باشه واسه یه دفعه دیگه…