Some say:
کوس به معنای طبل هستش و کوس شعر، شعری که محتوی نداره
……………………………………
Some others say:
این اصطلاح در اصل کوس (کوسه) شَعر (به فتح ش) بوده است. کوسه به مردی گویند که ریش درست و حسابی ندارد و شعر (به فتح ش) به معنی پشم ریسندگی است. کوسه شعر یعنی صورت مردی با مویی اندک.
در گذشته اگر کسی بی سروته و پراکنده و بی محتوا حرف میزد، می گفتند فلانی مشتی کوس شعر (به فتح ش) تحویلمان داد.
……………………………………
However, it seems that the real origin of the expression in question is the one Dehkhoda Dictionary explains:
در گذشته به اشعاری که دور کرسی جمع می شدند و می خواندند کرسی شعر گفته می شده است.
کلمه ی کس شعر که به معنی یاوه گویی است ، تغییر یافته این کلمه است
http://www.loghatnameh.com/dehkhodaworddetail-63ac861252044d349ef76a1054dc7c96-fa.html
……………………………………
گاهی واژه ای را نادرست تلفظ می کنند و همان اشتباه بر سر زبان می افتد . تا پنجاه سال پیش مردم در زمستان برای گرم شدن دور کرسی می نشستند و برای سرگرمی و وقت گذرانی چرت و پرت هایی به هم می بافتند و می خندیدند و این سخنان “کُرسی شعر” نامیده شد که ما امروزه آن را بد تلفظ می کنیم.
……………………………………
Let’s speak properly!
