ساعت ۱۲:۳۰ – منیژه خانم با موبایلش در تماس به شماره اختر الملک، حاضر در جلسه. “الو، نه هنوز این طرف بزرگراه هستم. آره دیگه، اون آژانسی جونممرگ شده اینور پیادم کرد! نه عزیز، میترسم رد شم. این ماشین‌ها و موتورا ول کن نیستن که. میتونی فری جون رو بفرستی با ماشین سوارم کنه؟”
ساعت ۱۲:۴۵ – خبر دریافتی از جناب هوشنگی که در پایین پله‌ها نفس نفس می‌‌زنند. “پنج طبقه؟ منکه نمی‌‌تونم! چرا آسانسور شون خرابه؟ نخیر آقا، جلسه رو موکول کنید به یه روز دیگه. مگه با این وضع هم میشه کشور اداره کار؟”
ساعت ۱۳:۰۰ – جناب مکرم زنگ شروع (غیر رسمی) جلسه رو می‌‌زنند. “جنابان آقایان و سرکاران بانوان عزیز، مقدمتان خیر و اوقات تان به خوشی! این نهایت افتخار من است که مژده سقوط تهران بدست نیروهای امریکائئ و اسرایئلی را خدمت شما بزرگ واران، عرضه دارم.” … تشویق عمومی حضار با صدای، “صحیح است – احسنت!”
ساعت ۱۳:۱۰ – استاد صادق الدّوله بعد از تنظیم سمعک، رو به نفر سمت راست خود کرده و می‌پرسند: “ایشون چی گفت؟ بورس تهران سقوط کرده؟”
ساعت ۱۳:۲۵ – اولین تلاش (غیر رسمی) جهت معرفی کابینه موقت شاهنشاهی، توسط کلنل آیرون ساید. “ما از طرف، نیروهای متفق، مامور هست کی، اعضأی کابینه جدید، معرفی کرد. اسم هر کس خواند، آن کس باید بلند شد، و خودش به همه معرفی کرد! خیلی خلاصه کرد … پلیز، اند تنک یو.”
ساعت ۱۳:۳۵ – جناب پلنگ السلطنه پس از ده دقیقه کشتی فرنگی با کلنل آیرون ساید، با مهارت میکروفن رو بدست میگیرند. “نخیر آقا، بنده اعتراض قبل از رسمیت جلسه دارم! من چهل ساله که عضو لژم … بله؟ نخیر، با این مساله مخالفت اساسنامه‌ای و قرار نامه‌ای دارم! در مینوت جلسه قبل ذکر شده بود که؛ اول اکسیون همایش بعدی باید قدردانی از رفتگان اولین لژ تاریخی ایران، یعنی لژ همایون باشه … سپس نام نهایی کابینه و هر آکسیون جدیدی … نه بر عکس! پس کو آقا – کو؟ از همین حالا می‌‌خواهید مملکت رو به بی نظمی بکشید؟”
ساعت ۱۳:۵۵ – اختتام وقفهٔ ده دقیقه‌ای جهت صرف شیرنی و شربت، و مبادله چند خاطره جالب از دوران جنگ جهانی دوم … بهمرأه قدردانی از خدمات بی شائبه لژ همایون!
ساعت ۱۴:۰۰ – جناب مکرم زنگ امتداد (غیر رسمی) جلسه را می‌‌نوازند و با تکدر اضافه می‌‌فرمایند: “متاسفانه به استحضار این جانب رسانده اند که عدد حاضران هنوز به حداقل رسمیت و کورم نرسیده. فریدون جان، ترو خدا حرف مامانتو گوش بکن! هم یه سر برو منیژه خانم رو از اون طرف بزرگراه با ماشین بیار … و هم این واکر رو ببر خدمت حضرت هوشنگی که هنوز تو راه پله طبقه دوم تشریف دارند!”
ساعت ۱۴:۲۵ – استاد صادق الدّوله به صدای ناگهانی کوبش خشمگین عصای جناب هوشنگی بر میز ریاست، از خواب پریده و بی اختیار فریاد میزند: “صحیح است … احسنت!”
ساعت ۱۴:۳۰ – حضرت هوشنگی پشت تریبون قرار میگیرند. “غلط کرده هر کی گفته! قرار مینوت قبلی، قدردانی از اولین لژ منظم بود! کدوم پدر سوخته‌ای حرف از لژ همایون به میون آورده؟ اون تشکیلات که نامنظم نامنظم بود … هیچ ربطی هم به سنت و طریقت اسکاتی نداشت!”
ساعت ۱۴:۴۵ – جناب مکرم دوباره اعلان پانزده دقیقه “وقفهٔ نامنتظر” می‌‌نمایند، تا حضرت هوشنگی بتوانند به عنوان رئیس سنی جلسه جلوس کنند. در این موقع، آبدارچی وارد میشود: “سلام علیکم.”
ساعت ۱۴:۵۰ – جناب هوشنگی، رئیس سنی، با تکدّر و عصبانیت پاسخ می‌‌دهند: “سلام علیکم و زهر مار … یاد بگیر که بگی، الله ابها!”
ساعت ۱۴:۵۵ – جناب مکرم با دستپاچگی از مقام ریاست سنی کسب اجازه می‌‌کنند، تا اضافه نمایند: “علیکم السلام … سلام علیکم! هیچ اشکالی نداره، آقا قندعلی ناراحت نشو … حتی در کابینه جناب هویدا هم تقریبا نصف وزرا سلام علیکم می‌‌کردند.”
ساعت ۱۵:۰۵ – قندعلی آبدارچی در حال خروج از جلسه زیر لب می‌گوید، “یا ابوالفضل”
ساعت ۱۵:۲۵ – تذکره قرارنامه‌ای حضرت پلنگ السلطنه، به مورد نیازمندی تعیین رئیس انتخابی، قبل از نام نهایی کابینه … با اکثریت آرا مورد موافقت قرار می‌‌گیرد، تا منوط به تصویب رئیس سنی جلسه، در دستور کار گنجانده شود.
ساعت ۱۵:۳۰ – رئیس سنی، حضرت هوشنگی در اعتراض به تصمیم (غیر قانونی؟) جلسه جهت رای گیری برای ریاست، آماده رفتن می‌‌شوند. توضیح ایشان، پس از کسر مبالغی صفات ضاله: “پدر سوخته‌ها … پس از فوت مرحوم انتظام السلطنه، من سی و پنج سال پیش در آخرین رای گیری لژ، گراند مستر شدم! هیچ وقت هم که استعفا ندادم … زنده و سالم هم که هستم. برید اساسنامه اسکاتی رو بخونید! ریاست عمری است – نه زوری!”
ساعت ۱۵:۳۵ – وقفهٔ نامنتظر.
16:00 hour – The American colonel turns to the Israeli major and quietly says, “Fuk me if this ain’t Iraq 2003 all over again! Jus like them self righteous ashols, these moder fukers can’t organize a piss in the brewery. Let’s call the moderates, now!”
