این مدعا ناشی از “اسلام فقاهتی” و نظریه “ولایت فقیه” است. مطابق این نظریه دولت/حکومت/زعامت سیاسی حق امام معصوم (امام زمان) است. در عصر غیبت، فقیه جامع الشرایط به نیابت از او قدرت را در دست گرفته و فقه را پیاده می کند، اما مالک حقیقی/واسطه فیض/مدیر امور هستی امام زمان است و هیچ عملی بدون اذن او انجام نمی پذیرد.
سه دهه زمامداری براساس امور رازآمیز اینک نتایج خود را برملا کرده است، حال آنکه علم جدید جهان را اسطوره زدایی و افسون زدایی کرده است. سیاست قلمرو عقلانیت و تجربه اندوزی است، نه حل مسائل و رفع مشکلات به کمک مفاهیم و موجودات رمزآمیز.
