پاسخ یک جوان ایرانی، به گمانه زنی های کاراگاه مابانه ی آقای بهرام مشیری، درباره ی درگذشت شاهپور علیرضا
آقای مشیری! چشم ها را ((از تعصب)) باید شست و جور دیگر باید دید!
دیروز که برنامه ی شما را می دیدم، شگفت زده شدم که شما چگونه ناگهان از شاهنامه خوانی و داستان بمباران هیروشیما، به خبر درگذشت، شاه پور علیرضا پهلوی، پریدید؟! اما به یاد می آورم که شما، ماهیگیر قهاری هستید و از موقعیت ها، خوب به سود خود بهره می برید!
آقای مشیری، من در اینجا، قصد حمله کردن به کسی را ندارم؛ زیرا به عنوان یک جوان که همه ی عمرش را در ایران تحت حاکمیت سی و چند ساله ی مولایان گذرانده و از این زندگانی بیست و چند ساله، چیزی جز، داغ و سوگ عزیزان و از دست دادن بهترین روزهای جوانی، ندیدم. و وقتی امیدوارانه، رو به سوی امثال شما کردم، تا با روشنگری و آگاه سازی مردم، تجربه ی شومِ شورشِ 57 را تکرار نکنند و مبتلا به “دور باطل تاریخ” نشوند! اما افسوس که در ا… >>>
