آیا همه ملتهای خاورمیانه دیکتاتور یا دیکتاتور پرورند؟
از قدیم می گفتند که یارو دستش به آب نمیرسد وگرنه شناگر قابلی است و یا ملا نصر الدین که یک گاوش فرار کرده بود گاو دیگر را میزد که میگفت اگر این پدر سوخته را ول کنی از آن یکی بدتر است. آیا بطور کلی بشر و بطور خصوصی مردمان خاورمیانه دیکتاتور و یا حداقل دیکتاتور پرور هستند؟
داستان باز شاهی را حتما شنیده اید که هنگامیکه شاهی می مرد و وارثی نداشت مردم در میدان شهر جمع میشدند و باز شاهی را توسط خادمان پادشاه قبلی به پرواز در میآمدو سر هر کس می نشست او شاه جدید میشد. از قضا روزی گدایی مظلوم و پیر در آن میدان بود معلوم نیست که خادمان با او ساخت پاخت کرده بودند ویا واقعا باز شاهی بر سر او نشست واو پادشاه شد. او که یک گدای بسیار محروم جامعه بود و یک پیرمرد شاید هفتاد ساله ناگهان براثر موقعیت و شاید فشار چاپلوسان و بادمجون دور قاپ چینان تبدیل به یک قاتل خون آشام و ضحاکی پست فطرت گشت که براحتی مردم را میکشت و از سرآنان تپه ها میساخت؟ مردم در ابتدا از اینکه گدایی محروم و مسن پادشاه آنان شده است بسیار خوشحال شدند ولی بعد که دیدند او یک جانور خونخوار درنده است با حسرت گذشته می نگریستند.
داستان کفن دزد هم که معرف حضورتان هست که بعد از آنکه مردم کفن دزد گذشته را به زندان انداختند کفن دزد جدید علاوه بر ربودن کفن ها مرده را نیز آتش میزد در صورتیکه کفن دزد قبلی تنها کفن ها را می ربود وبه مرده مردم کاری نداشت. مشگل اینجاست که دیکتاتور هرچقدر هم ملی و مردمی باشد ممکن است براحتی اشتباه بکند و شاید این اطرافیان هستندکه دیکتاتور را بد هدایت میکنند وبرای اینکه مناصب خود را از دست ندهند مرتب مجیز دیکتاتور رامیگویند و اورا ایزوله کرده از مردم دور میکنند. حتی یک دیکتاتور رشید و ملی و محبوبی مثل نادرشاه هم اشتباهاتی بسیار کرد و میدانیدکه حتی چشم پسر خودش را هم از حدقه بیرون کشید و بعد پشیمان شد.
بسیاری از ما که همیشه خود را ملی و مردمی و مثلا خلقی نشان میدادیم بعد از رسیدن به قدرت وشوکت همه را فراموش کردیم و تنها به غارت و دزدی و یا انباشت ثروت های غیر مشروع پرداختیم . اکثر کسانی که مثلا در دوره دانشجویی سنگ ملت را به سینه میزدند بعداز اینکه به آلف علوفی رسیدند و یک شغل خوب کلیدی گرفتند از بیشرفی و بی انصافی دست قبلی ها را از پشت بستند و کاملا فراموش کردندکه قبلا چه ها گفته و حالا چه ها کرده و میکنند؟
کسانیکه در دایره کوچکتر با شما خیلی مهربان هستند و شما بهترینها هسیتد و به شما محبت واحترام بیش از اندازه میکنند وقتی که به شما احیتاجی ندارند و یا شما به آنان محتاج هستید روی از شما بر میگردانند. مثلا شما که بهترین برادر دنیا و بهترین شوهر دنیا و با بهترین دوست آنان بودید و همیشه از شما استفاده و سو استفاده میکردند حالا که احیتاجی بشما ندارند ناگهان شما دیو هفت سر و خاین نامسلمان و… میشوید؟
حسادت دورویی شیادی و اینکه کسانی خودرا به انسان نزدیک میکنند تا کلاهبرداری کنند از صفاتی است که براحتی دیکتاتور ها را تغذیه میدهد. دیکتاتور موقعی دیکتاتور میشود که دور برش را مردمانی شیفته ثروت و قدرت فرا گرفته اند که حاضرند برای ثروت و لذت و قدرت هرکاری بکنند. یا سفیه هستند و یا با هوش ولی در هر صورت تنها به منافع آنی و غارتگری فکر میکنند.
اگر همه ما با سواد با انصاف مهربان و عادل باشیم و برای مال دنیا به هرکاری غیر شایسته و دزدی و دغلی رشوه خواری و فساد روی نیاوریم کدام دیکتاتوری میتواند برما حکومت کند؟ مشگل این است که ما یا دیکتاتوری هستیم که خارج از نوبت به قدرت رسیده ایم و یا در صف نوبت هستیم و یا لااقل دیکتاتور پروری را هم دوست داریم و یا خودمان دیکتاتور پرور هستیم ویا حداقل بی تفاوت و بی طرف؟
آیا دیکتاتور به میان خانواده ها میرود و به پسر میگوید که به پدر بی حرمتی کند برای اینکه دزدی نکرده و ثروتمند نیست؟ آیا دیکتاتور به پسرخاله و پسر عمو میگوید که سر هم کلاه بگذارند از دوستی و فامیل بودن سو استفاده کند. آیا دیکتاتور به بازپرس بادگستری میگوید که به ارباب رجوعی که پارتی و پول ندارد بگوید بمن چه برو بذار باد بیاد و یا قاضی دادگاه به ارباب رجوع میگوید چرا من فسفر مغزم را هدر دهم و پرونده قطور شما را بخوانم و ببینم حق باکیست تو پرونده را بایگانی میکند یا سیار؟
آیادیکتاتور به کارمند شهرداری میگوید به ارباب رجوع اجاره مثلا تعمیر ساختمان بده بعد که مشغول شو سرش با مامورین هجوم بیاور تا مجبور شود که رشوه بپردازد؟ آیا دیکتاتور به سرگرد شهربانی میگوید که به ارباب رجوع بگوید تا دلار ندهی کارت را پی گیری نمی کنیم. حتی اگر ارباب رجوع خودش قبلا سرهنگ شهربانی باشد که مثلا رشوه ای نگرفته است و لاجرم بلد هم نیست که رشوه بدهد.
آیا دیکتاتور به مدیر مدرسه میگوید که دیگر معلمان را کله کند تا بتواند جای خالی برای فک فامیل خود دست پا کند؟ و آیا دیکتاتور به معلم میگوید خوب درس نده که بچه ها برای تدریس خصوصی به خودت مراجعه کنند.
البته این درست است که یک برنامه ریزی علمی شده که کشورهای خاورمیانه بدبخت و بیچاره و محتاج باشند ویا دست به دهن و وابسته و تفرفه بین آنان دامن زده میشود وهمانطوریکه طبقه متوسط تمامی دنیا در خطر از بین رفتن هستند. ولی بدست کی بدست خودمان که با هم متحد نیستیم و به اخلاق و انسانیت و درستی پاکی و انصاف مجهز نیستیم یا بی تفاوت هستیم و یا ظالم و… دست آنان برای بازیچه کردن ما ها باز است؟
تا مادامیکه ما به دانش و بینش و اجتماعی گری و حفظ منافع ملی و مردمی خود و انصاف دوستی و احترام متقابل مجهز نشویم کاسه همین و آش هم همین است. اگر امکانات یک نفر را منصفانه در نظر بگیریم میتوانیم که قضاوت درستی انجام دهیم. رضا شاه و شاه خدماتی بسیاری هم کردند ولی میبایست به یک گروه متخصص ملی و یا انسانهایی شریف در تماس میبودند و گروه های مشاورین و خدمت گزاران مردمی و منصف میداشتند تا آن اشتباهات را نکنند و به بیراهه کشیده نشوند. متاسفانه یک مشت مردم چاپلوس و ثروت طلب و با اشتهای گزاف دورشان را گرفته بودند که مجال تماس با دیگران را به آنان نمی دادند. انسان هم متاثر از محیط است و اگر دور بر آدمی یک مشت آدم ناجور و نامرد باشد و همه یا اکثر آنان فکر مردمی و ملی نداشته باشند. انسان جایز خطا هم خطا خواهدکرد. ما گذشته را دیده ایم و باید یاد بگیریم که بایست خود را درست کنیم تا اجتماع درست شود باهم مهربان باشیم حسود و تمامیت خواه نباشیم به دیگران و افکارشان احتران بگذاریم مرغ یک پا تنها نداشته باشد که در اینصورت شاید طلایه آزادی و پیشرفت هم هویدا گردد. باید همه ما فرزندان محبت باشیم و همانطوریکه مولانا فرموده تا عاشق نباشیم حقیقت را نخواهیم یافت. جنگ هفتاد دوملت همه عذر است بنه چون حقیقت نیافتند ره افسانه زدند عبادت بجز خدمت خلق نیست به عمامه سجاده دلق نیست توکز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی. می بخود منبر بسوزان مردم آزای مکن. به امید پیروزی ملتهای خاورمیانه بزرگ.
