به نظر محمد رهبر، به جای توازن قوا باید از تراکم قوا حرف زد، زیرا همه چیز تحت تأثیر نهادهای امنیتی است: «همین قوهی قضاییه را ببینید؛ احکامی که صادر میشود، ابداً قضایی نیستند. احکام کاملاً امنیتیای هستند که بازجوها بعضاً مینویسند و قضات امضا میکنند. در قوهی مقننه هم همین وضعیت هست. به این شکل که هیچ رأی مهمی در مجلس نخواهد آمد، مگر اینکه نظر آقا گرفته شده باشد یا دولت بر آن صحه گذاشته باشد. این واقعاً فاجعه است.»
محمد رهبر تاکید می‌کند که در حقیقت «یک قوه، به اسم قوهی مجریه که متکی بر نهاد رهبری است، بقیهی قوا را خورده است.»
محمد رهبر می‌گوید آمال و ایدهآل محمود احمدینژاد این است که از قانون اساسی دو چیز بماند؛ «یکی رهبر و دیگری نه رییسجمهور که خود احمدینژاد. تا با حکم حکومتی کارشان را راه بیاندازند و اگر آقای رفسنجانی عزل نمیشود، اقلاً مجمع کاری برای انجام دادن نداشته باشد.»
