برای تعدادکثیری از ایرانیان که گیر بازجویان نظام پر برکت افتاده اند حاجی حسن شایانفر چهره ای شناخته شده است.
برای آندسته هم که از محضر ایشان در “ندامتگاه های” متعدد کسب فیض نکرده اند، محتملاً او را از ستون “نیمه پنهان” وی در کیهان شریعتمداری میشناسند که کارش حمله و پایوش درست کردن به قصد خاموش و از حرف زدن انداختن دگر اندیشان و مزاحمان نظام پر برکت بود.
البته نباید از بیش از سی و پنج جلد کتاب که علیه روشنفکران و فعالان فرهنگی و سیاسی ایران منتشر کرد هم نامی نبرد.
به هرصورت آنکه حرفه اش ساکت کردن و به خاموشی وادار کردن بود، خودش اکنون مزۀ زنده بودن و قادر به حرف زدن نبودن را دارد میچشد. به قول یکی از سینه چاکانش:
“حاجی قادر به سخن گفتن نيست اما فرزندانش برای آن كه پيامش را به ما بگويد از حروف الفبا استفاده كردند كه حروف پيامش را يكی يكی با اشاره پلك ـ آن هم به سختی- بگوید”
باشد که حاجی هر چه زودتر سلامتش را بازیاید و محتملاً از تجربه خاموشی اجباری بهره برده باشد.
