«انقلاب ما انفجار نور بود»؛ سخن معروفی از «آیت‌اله خمینی»ست که «جمهوری اسلامی» با همه‌ی محتویات و خصوصیات و عملکردش، میراث اوست. آقای کروبی و روزنامه‌اش (به‌مانند بسیار پدیده‌های دیگر در سه‌دهه‌ی گذشته) از «مرکز و درونِ این انفجار نور» بیرون آمده‌اند. «خاطراتِ شخصی کروبی از کهریزک» نیز، اشاره و کنایه به ماجرای استفاده‌ی تبلیغاتی این «روحانی خط امامی»، در دورانِ پس از انتخابات 88، از «ماجرای کهریزک»، علیه رقبای نظامی ـ دانشگاهی خود دارد. ماجرای دستگیری و تجاوز به عده‌ای از شهروندانِ جوان در یک زندان دورافتاده. ماجرائی که «مسئله‌ی خاوران» که در دهه‌ی شصت رخ داد؛ از هر حیث؛ بارها و بارها، پرتآمل‌تر از آن است. اما با وجود این؛ هرگز از سوی «نامزدهای پیشنهادی شبکه‌ی صنفی ـ خانوادگی»، به‌دلایلی کاملاً آشکار [و از جمله آنکه: خود از عوامل اجرائی آن بوده‌اند و در دوران حکمرانی خودِ آنان رخ داده است] بحثش به میان کشیده نمی‌شود. درهرحال: آن‌چه این تصویر درحال بازگوئی آن است؛ روشن‌تر از آن است که نیازی به تفسیر و تحلیل داشته باشد.
حاشیه: نکته‌ی قابل توجه و تآمل درخصوص راهپیمائی امسال اینکه:
اولاً) سپاه پاسداران (و نهادهای وابسته‌اش)، تقریباً مشارکتی در اقلام تبلیغاتی منتشرشده برای این روز نداشت [دست‌کم تا آنجاکه من در عکس‌های مراسم امسال دقت کردم، به موردی برنخوردم] و اغلب وسایل تبلیغی، از پوسترگرفته تا پلاکارد؛ توسط «موتلفه و همپیمانانش» (شورای اصناف و بازار و امثالهم) تهیه و منتشر شده بود. و ثانیاً) برخلاف سال گذشته؛ اعلامیه‌ی سپاه درخصوص سالگرد 22 بهمن؛ در هیچ رسانه و خبرگزاری‌یی [حتا در خبرگزاری‌هایی مانند «فارس» و «جوان» که نزدیک به نظامیان برآورد می‌شوند] منتشر نشد مگر در وب‌سایت رسمی خودِ سپاه و آن‌هم در روز آخر. گوئی تظاهرات امسال، از همه‌حیث به رقیب (روحانیون و نهادهای وابسته به آنان) واگذار شده بود تا هرچه در توان دارند، به نمایش بگذارند و از محبوبیت، میزان پایگاه اجتماعی و امکاناتِ لجستیکی خود برای سازماندهی یک اجتماع مردمی، مطلع‌تر شوند!
