دولت حسنی مبارک در یک دورهٔ دو هفته‌ای بیش از ۳۵۰ نفر را به قتل رساند
و مجبور به کنار رفتن از قدرت شد. دولت بن علی پس از بیش از ۲۰۰ کشته کنار
رفت. رژیم قذافی در طول کمتر از یک هفته بیش از ۲۰۰ نفر را در خیابان‌ها
به قتل رساند. اما حکومت شیخ حمد آل خلیفه، سلطان بحرین، و علی عبدالله
صالح در یمن در حدود ده نفر را در طی چند روز به قتل رساندند و هنوز در
قدرت‌اند.
به نظر می‌آید که همهٔ دیکتاتورهای منطقه بدین نکته واقفند که در عصر
اطلاعات کشتار جمعی با هدف قرار دادن تصادفی شهروندان مخاطره‌انگیز است. از
این جهت در مدیریت اعتراضات خیابانی بخشی قابل توجه از راهبرد‌ها به
چگونگی و میزان کشتار اختصاص می‌یابد. آیا تعداد کشته‌ها در مدتی کوتاه
نقشی در حفظ یا سقوط رژیم استبدادی در شرایط بحران سیاسی بازی می‌کند؟
قدرت مرگ
تجربهٔ مدیریت ناموفق اعتراضات توسط حکومت پهلوی و سقوط آن در مدتی
ک… >>>
