وقتی که رضا خان میرپنج آنزمان وارد تهران شد، با اعلامیه معروف ” حکم میکنم ” خود را رئیس کل قوا نامید.
زمانی که روح الله خمینی وارد تهران شد و امام گردید در اولین سخنرانی خود در بهشت زهرا که به سخنرانی “من دولت تعیین می کنم، من تو دهن این دولت می زنم” معروف شد را ایراد کرد.
به نظر میرسد که پس از اینهمه سال در هنوز بر همان پاشنه میچرخد و ملت ایران حقی در تعیین سرنوشت خود ندارد.
دسته “تند رو” اسلامیستها میگویند همین است که هست و دسته ” اصلاح طلب ” میگویند همین که هست را باید گاماس گاماس درست کرد.
آنهایی هم که میگویند با خوشباوری ابله گونه هم که شده، عمر نوح میخواهد تا این پروژه “اصلاحات” در وقت گل نی بر دهد حتماً جنگ طلبند و جیره خوار بیگانه.
آیا زمان این آش کشک خالته، بخوری پاته نخوری پاته و گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی نگذشته؟
http://open.gooya.com/politics/archives/2011/03/11…
