دیشب بعد از ۳ روز به خانه برگشتم،مادام پنه لپه روی کاناپه خوابش برده بود،پیر زنی مهربان است که مواظب خانه من است،مراقب گلدانهای عزیز من و گربه‌های وفادارم…بیدارش کردم و دستش را بوسیدم… او که رفت،بغض این چند روزم ترکید…بعضی از اوقات سردر گم میشوم،از این همه غم و غصه..درد و ماتم که میبینم شدید دلگیر میشوم،کاری از من بر نمیاید،من یک درام نویس..یک تله ژورنالیست ساده..!
من بنا بر قسمتم انگاری باید شاهد این همه درد و ناراحتی باشم،من به قسمت معتقدم…من به گذشت زمان ایمان دارم..طاقت ندارم اما چاره یی هم ندارم !
***
امروز ظهر مجددا به دفتر کارم باز گشته ام… ژاپن همچنان درگیر زلزله،سونامی است و حالا وحشت از یک انفجار هسته یی !
امروز توانستم به وسیله ویدئو کنفرانس با ۲ فرانسوی که در آنجا هستند صحبت کنم،آنها همکارانی هستند که با زندگی ژاپنیها،فرهنگ و زبانشان آشنا هستند.
در حال حاضر دستور داده شده که مردم به مدارس،دانشگاه و کار نروند،فقط آنهایی که شغل مهمی دارند،کمبود انرژی مشکلی بزرگ است و دولت ژاپن می‌خواهد با یک برنامه ریزی قوی این انرژی را هر چه زودتر جبران کند،وگرنه اقتصاد ژاپن بیش از این‌ها ضربه خواهد خورد.
مردم فعلا آرام هستند،این را به من گفتند،فعلا همه آرامش خودشان را حفظ میکنند،خلاف کاری و بی نظمی خاصی مشاهده نشده است جز اینکه عده یی خود کشی کرده اند و یک مقدار نا آرامی در بین افرادی که در فرودگاه ناریتا بوده اند و بیشتر خارجی بودند.
ژاپنیها مردمانی بسیار با غرور هستند،به ندرت از احساسات و مشکلاتشان صحبت میکنند،دلشان را به سادگی باز نمیکنند،مثل ما‌ها راحت نیستند از گرفتاریها و مسائل زندگیشان صحبت کنند.بسیار شنوند گان خوبی هستند،بسیار با احترام و مودب اما کم پیش میاید تا در جلوی کسی (به خصوص غربیها !) دلگشا باشند و بی پیرایش از ناراحتیها و مسائل دلگیر کننده صحبت کنند و یا درد دل !
از دیروز تا به حال،جریان آب خیلی جنازه به ساحل آورده است،ترس و هراس از همین بود و تا به حال تنها ۲۰۰۰ جنازه به وسیله امواج آب به سواحل مختلف..از میاگی تا به اوجکا رسیده است.
یک شهر کوچک به نام مینامیسانریکو کاملا از نقشه پاک شده و به زیر آب رفته است،نمی‌شود حدس زد چقدر غرق شده اند.
بیش از ۳ روز است که ۵۵% مردم ژاپن از آب سالم،گرما،انرژی بی بهره هستند،و این تنها در مورد شهر‌های بزرگ شرق ژاپن است،آمار از شهر‌ها و روستاها در دست نیست !
خبر برایم گذاشتند که تعدادی ایرانی و خانواده ایرانی در میاگی زندگی میکردند که از آنها فعلا خبری در دست نیست،من از همان شنبه شب به وقت پاریس به هر که شده تلفن کردم،ای میل نوشتم،با سفارت ژاپن صحبت کردم..منتهی هنوز خبری ندارم،شهر کاملا زیر و رو شده،نمی‌شود حدس زد حالا کجا رفتند ! دلم شور میزند و کاری از دستم بر نمیاید تا از توکیو جوابم را بدهند !
حالا در اروپا هم وحشت و هراس زیادی ایجاد شده است تا تمام کشور‌های صاحب نیروگاه هسته یی به نیروگاه‌های خودشان بیشتر رسیدگی کنند.. انگاری واجب است که اینطوری دل مردم را بشورانند و مشکل در کشور درست کنند.
رئیس صلیب سرخ جهانی هشدار داده که وضعیت اصلا خوب نیست و تعجب کرده که چرا ژاپن عملا تقاضای کمک نمیکند.
غذا در خیلی جاها تمام شده است،فقط غذای آماده می‌‌فروشند و ترس از بی قضایی کشور را تهدید می‌کند.
تا به حال ۱،۸۳۳ جنازه شناسایی شده و به خانواده‌هایشان برگردانده شده،و ۲،۳۶۹ نفر هم ناپدید شده اند… همه میدانند که تعداد قربانیان بسیار بیش از اینهاست،دولت دارد مردم را آماده میسازد،فعلا رقم واقعی را نمی‌گوید.
برق قصر امپراتور را هم قطع کرده اند !
فعلا همه توجّهات به روی مینامی سانریکو متمرکز شده،در آنجا سونامی وحشتناک بوده،زلزله همه چیز را به آوار تبدیل کرده است.
شیزوگاوا با خاک یکسان شده است … از خانواده‌های آنجا هیچ خبری نیست،حجم آوار وحشتناک است.
کمک کافی نیست،سرما دوباره در منطقه حکمفرما شده و کشور‌های منطقه تا اندازه یی بی برنامه کار میکنند.
***
از چند جا تلفن داشتم،دیشب یک و یا دو نفر به ابراهیم تاتلیسس..خواننده معروف ترکیه تیر اندازی کردند و ایشان حالشان خوب نیست… یک دلواپسی دیگر.
***
هنوز اینجا هستم،هنوز همه با هم هستیم،در کنار مردمی که احتیاج به ما دارند،به کمک آنان بشتابیم.. امروز به کسی کمک کنی..فردا از کسی دیگر کمک گیری..این را فراموش نکنید.
خبر و گزارش هنوز ادامه دارد.
