چندین و چند سال پیش در جلسه‌ای یکی از کارشناسان سیاسی ایرانی که اکنون در یکی از مهمترین مراکز تخقیقاتی ایرانی در شمال کایفرنیا مشغول است و هر از گاهی کتاب بیوگرافی راجع به مردان سیاست ایران می‌نویسد را دیدم. جلو رفته و با کمی تعلل از او پرسیدم که اینطور نیست که در کنار جوانب سیاسی – اقتصادی و اجتماعی انقلاب ۱۳۵۷ ایران – یک جنبه دیگر که همان جنبه جنسی آن انقلاب بوده است نیز وجود داشته است. یعنی انقلاب و سکس به هم پیوسته اند.
مرد محقق با کنجکاوی پرسید: منظورتان را کمی بیشتر توضیح دهید.
من: ببینید. در آن سالهای قبل از انقلاب ۱۳۵۷، بخشی از طبقه متوسط به خاطر رویارویی و آشنایی با غرب و باسفرهای سالانه به کشورهای اروپایی و مدروز اروپا و آمریکا، طرز رفتار و غیره اش به مراتب با بخش روستایی و سنتی ایران متفاوت گشت. دختران دامن های کوتاه و یا شلوار جین های تنگ پوشیده و پسرهای با موهای بلند با آن دختران معاشرت کرده و در کمال آزادی دوست هم دیگر می‌شدند. درست است؟
مرد محقق: بله. درست است.
من: خب اکثر پسران روستایی که در روستای خود هیچگونه امکان ارتباط با دختران هم سن و سال خود را نداشتند و امکان ارضاء جنسی خود را به آن شکل نداشتند چگونه به این کار می پرداختند؟ بسیار مرسوم بوده و حتما هست که پسران روستایی با استفاده از حیوانات، بخصوص الاغ و بز و آمیزش جنسی با آنان به فوران جنسی ناشی از بلوغ جوانی و هورمونهای تستاسترونی جواب می دادند. پسرانی که به شهرها آمده بودند و همان فوران هورمونی را تجربه می‌کردند امکانات روستایی شامل دسترسی به خرو بز را هم نداشتند که اکثراً باعث می‌شد با دستمالی دوستان پسر خود را ارضاء نمایند اما در اکثر اوقات هیچگونه امکان ارضاء جنسی خود را نداشتند.
حالا تصور کنید که این پسران روستایی و یا تازه به شهر آمده که در حاشیه آن زندگی می‌کند (یافت آبادی ها و نازی آبادی ها و …) با دیدن پسران موبلند و دختران دامن کوتاه که در مناطق نوگرا و بالای شهرنشین چه احساسی به آنان دست می داد؟ مسلماً خشم فراوان و احساس عصبی بودن که چرا بدلایلی دست این پسران روستایی و تازه به شهر آمده، بدلایل کمبودها و محدودیتهای سنتی و مذهبی به آن حوریان موبلند دامن کوتاه نمی رسد. اینجا خشم و نفرت هرچه بیشتر افزایش می یافت.
ضرب‌المثل ایرانی با این مضمون می‌گوید که دیگی که برای من نمی جوشد توش سر سگ بجوشد. اصلا برای هیچ‌کس نجوشد. حالا این پسران روستایی با خود می‌گویند اگر قرار است آنان به این حوریان و این نوع شیوه زندگی دسترسی نداشته باشند پس کاری کنیم که آن دختران و پسران مدرن طبقه متوسط نیز دیگر به آن نوع زندگی و لذت بردن جنسی و جسمانی دسترسی نداشته باشند. پس آن روش زندگی را با انقلاب سال ۱۳۵۷ ا تعطیل می کنند.
در سرچهارراه ها جلوی جوانان را می‌گیرند – ماشینهای آن‌ها را جستجو می‌کنند و نسبت دختران و پسران را جویا می شود. جلوی پارتی ها شبانه و جشن تولد ها را می‌گیرند و … این روند تا سالها ادامه دارد… انقلاب اسلامی شده است و حالا دیگر فقط پسران و (چند تن از دختران) انقلابی حالا مدیران در عرصه های مختلف جامعه به اصطلاح اسلامی شده اند. آرام آرام این مدیران (پسران سابق) از قبل انقلاب اسلامی متمول می‌شوند و این‌ها نیز امکان سفر به جوامع اروپایی یا به جهت گردشگری و یا بخاطر ماموریتهایشان پیدا می کنند. این‌ها جدیدترین لباسها را از بوتیک های زارا و منگو برای همسران و دخترانشان می خرند و بعنوان سوغاتی به کشور می آورند.
سالها می گذرد… گروه قبلی پسران و مردان انقلابی (نازی آبادی و …) حالا مردان میانسال شده‌اند و از این همه سال زندگی بدون حال خسته شده اند. پیام جدیداین است: دست دختر و پسر در دست هم اشکالی ندارد… نسبت دختر و پسر را از هم نپرسید… حتی مکانهایی را باز کنید بنام خانه عفاف و اجازه بدهید تا دختر ها و پسرها ساعاتی را برای ارضای لذت جنسی در کنار هم باشند (با حفظ حجاب اسلامی). در حقیقت اصلاح طلبان میانسال امروزی و انقلابیون نوجوان و جوان دیروز متوجه شدند که بی جهت جلوی حال آن جوانان قبلی را گرفتند. زندگی بدون حال فایده‌ای ندارد.
حالا مردان میانسال مدیران جامعه اسلامی همگی دوست دخترانی را در آپارتمانهای اختصاصی نگه داری می‌کنند و جبران بی سکسی دوران جوانی را می کنند. اینک فرزندان همین انقلابیون سابق بی‌اعتنا به پدر دوست دختر دارند و در پارتی های شبانه لذت جنسی می برند. اما چون یک گروه جدید در انتخابات سال ۱۳۸۴ (که احمدی نژاد رئیس جمهور شد) به قدرت رسید و در نتیجه پسران تازه از روستاها به شهر آمده امور را بدست گرفتند ظاهراً حال کردن کاملاً قابل مدارا نشده است… انشااله این گروه جدید هم با بدست آوردن مال و منال از قبل در قدرت بودن و به جهت سفرهای خارجی (به تایلند و غیره بجای اروپا) این گروه هم تغییر رویه می دهند… این داستان ادامه دارد.
مرد محقق این نکات را تأیید کرد و گفت در کتاب بعدی‌اش دررابطه با سکس در روند شکلگیری دیکتاتورها و نظامهای توتالیتر خواهد نوشت.
علی علوی
