سر و صداش را در آوردن که مهدی هاشمی فرزند اکبر رفسنجانیِ بنام طرح پژوهشی دکترایش را خود ننوشته، و این کارِ ننگ آوریست. در اینجا استدلال می‌کنیم که هیچ هم ننگ آور نیست و مدرکِ آکسفوردِ نوش جان مهدی جون.
دلیل اول:
دانشگاه‌های نابغه پرور مانند اکسفورد و هاروارد به منظور سعادت نوابغ سازمان نیافته اند، بلکه زمینه‌ای فراهم میکندند برای آشنائی رهبران آینده مردم-که از طبقات بسیار مقتدر هستند و بچه‌هاشون از روز تولد پذیرش طبیعی دارند– و بهترین مخ‌های موجود در کره زمین. وقتی این بچه سوسول‌ها به سِنی میرسند که سویچ مملکتی رو دستشون میدن، چند نفر باید اطرافش باشند که تصدیق شان قلّابی نباشه و کار به تصادف و تلفات نکشه. این اطرافیان همان فارغ التحصیلان شایسته دانشگاه خواهند بود، که همانطور که ذکر شد در دوران دانشگاهی با مهدی جون دختر بازی هم کرده و حسابی با هم تعارف شون ریخته، و در ضمن از بقیه جمعیت باهوش ترند و بهتر کار بلدن. حالا مجسم کنید که مهدی جون رو آکسفورد اصلا نمیپذیرفت. ترجیح میدادید وقتی پشت فرمان ایران مینشست شاگرد شوفرش اصغر تیله بود که بعد از امتحان تجدیدیِ دبیرستان با مهدی جون بیخ دیواری قمار میکرد؟ عقل هم خوب چیزیست.
دلیل دوم:
حالا هی گله کنید که با این دکترایی که الکی به مهدی جون دادن یک دانشجوی شایسته تری را محروم کردند. خیر هیچ هم اینجور نیست. در ازای هر کاغذ پاره ای (به قول رئیس جمهور محترم ایران) که به عنوان مدرک برای طبقه اشرافی امضا کنند میلیون‌ها دلار پس از به قدرت رسیدن این بچه سوسول‌ها بسوی دانشگاه انعامی جاری میشود. و این میلیون‌ها دلار خرج صد محصل رشته دکترای واقعی را می‌دهد. خودتان حساب کنید، صد فارغ التحصیل انعامی منهای یک دانشجوی محروم شده، میماند ۹۹ جوانِ آدم حسابی تحصیل کرده. انصاف نیست که کسانی که این امر را بهتر از همه میدانند در تلویزیون بی بی سی ننه من غریبم در آورند که رسوایی شده و استادانی را که بر طبق رسم حساب شده و پذیرفته شده دکترای مصلحتی امضا میکنند مورد سرزنش قرار دهند. مگر اینکه خود قصد دارند خرج تحصیل این ۹۹ دانشجو را بدهند یا از جیب خود خرج ساختمان فلان سالن تئاتر را در دانشگاه بدهند. (در ضمن نسبت یک به صد من در آوردیست؛ نسبت دقیق را نمیدانم. در مورد مهدی جون یک به هزار بعید نیست چون شاید خیلی بیسواده و انعامی زیاد لازم داشته)
دلیل سوم:
“اتهام اینست که رساله دکترا را شخص دیگری به اسم مهدی جون نوشته. خوب صد آفرین مهدی جون. اصلا وظیفه تو وقتی “نخست جمهور” ایران شدی اینست که کار را به کاردان دهی (ندی به “کردان” ها!). حتی بهتر بود از تو َده بیست تا رساله میطلبیدند تا معلوم شود در تعین مسئولیت چگونه رهبری نشان میدهی. با اینحال بد عمل نکردی و نشان دادی که وقتی بلد نیستی میدانی به چه کسی متوسل شوی.
دلیل چهارم:
اوباما یه خودمون. رئیس جمهور معظم آمریکا مدرکش از دانشگاه هاروارد کاملا بجاست، هیچکسم نگفته نیست. حالای بجای اینکه بر طبق آیین بره نوکریه خانواده “بوش” را بکنه و یه جا مدیر کّل و یا معاون بساطی بشه (همانطور که شاید رساله نویس مهدی جون در نظر داشت) ، گفت من خودم رئیس جهمهور میشم. آخه مرد حسابی قدرت نداری. قدرت که به حرف من و تو و بقیه مردم نیست، قدرت یعنی پول کلان در جیب َده بیست خانواده که می‌تونن با ربط و آشنایی هر کسی رو خواستن بخرن و سیاست و اقتصاد مملکت را بهر جهت که خواستن بکشن. قدرت خواستی باید انقلاب کنی و کلک این خانواده هارو بکّنی. بابای مهدی جون انقلاب کردند، و سرکار هم بعد از کلی هارت و پورت دیدی که حتا در پر افاده‌ترین دموکراسی دنیا هم معادله قدرت همان است که در ایران وجود دارد و بیخود مقام رئیس جمهوری آمریکا را جلو همه به “چشم قربان” انداختی. حال ما هم در ایران یا انقلاب کنیم و مهدی جون و بابایش رو از کار بیندازیم، یا مدرکش رو بدیم بره شاید چند نفر آکسفوردی ایرانی حسابی سر کار آورد مملکت رو راه انداخت.
