– کشتن نجبا، بزرگان و دانشمندان.
۶- اسیر کردن زنان و بچه ها، بردن آنان به عربستان و فروختن آنان به صورت برده.
۷- از بین بردن فرهنگ و تمدن ایران.
۸- ممنوع ساختن نوشتن و خواندن به زبان ایرانی وهزاران جنایت دیگر
۹- شلاق زدن ایرانیان در مدینه به اتهام فارسی صحبت کردن
قسمتی از نامه معاویه به زیادابن ابیه
زیادابن ابیه برادرخوانده معاویه و والی کوفه و خوزستان و فارس و عمان نوشته شده و متن این نامه توسط منشی زیاد بن ابیه به ابان بن سلیم که دوست نزدیکش بوده امانت داده شده‌است که آنرا بخواند، و وی با توجه به مضمون بسیار جالب نامه رونوشتی از آن را برای خودش برداشت
” قوم ایرانی که به نام موالی در میان ملت اسلام به سر می برند، جز با سیاست عمر بن خطاب اداره
شدنی نیستند این ملت را باید اسیر کرد، باید ذلیل کرداین ملت را به همان روشی که عمر می کوبید، باید طوری کوبید که هرگز نتوا ند سر بلند کند.
برنامه ی تو در برابر ایرانیان چنین باید باشد:
. 1 تازیان حق دارند با ایرانیان ازدواج کنند، ولی ایرانیان از این حق محرومند، زیرا عرب باید از خانواده های ایرانی میراث ببرد، ولی ایرانیان چنین حقی ندارند
. از جیره ی آنان که حق عمومی ملت است، تا می توانی کسر کن.2
. در تقسیم خوار و بار و ارزاق، تا می توانی از سهم آنان ببر و فقط نان بخور و نمیری به آن ها بده.3
. تازه نفس دشمن قرار گیرند 4 در جبهه ی جنگ، صف مقدم و سپر حمله ی نخست دشمنان را از ایرانیان گذار تا طعمه ی حمله
. به آنان واگذار 5 در جنگ ها کارهای سخت بدنی، صاف کردن راه ها، کندن موانع و هر کار دشوار و طاقت فرسا.
ایرانی هر قدر هم که صالح و پرهیزکار و دانا باشد، حق امامت جمعه را بر مسلمانان در نماز ندارد. 6
. ایرانی هر چند پاک و شریف و فداکار و مومن به اسلام باشد، نباید بر عرب برتری داشته باشد.7
. ایرانی نباید در صف اول نمازگزاران قرار گیرد.8
. ایرانی را به هیچ وجه برای فرمانروایی و پاسداری مرزها نفرست.9
10هیچ ایرانی حق حکومت بر شهرها را ندارد
. ایرانی هر چند فقیه و عالم باشد، حق داوری و قضاوت را ندارد.11
برادر ! به جانم سوگند، اگر عمر و اوبکر کرسی خلافت را در نمی ربودند، امروز ما و ملت اسلام در چنگ
هاشمیان و ایرانیان خوار و زبو ن بودیم. اکنون خلافت در چنگ ماست و بر توسن آرزو سواریم، ولی
باید بدانیم که نژاد ایرانی دشمن حکومت و قدرت امویان است.
اگر امید داشتم که آنچه می گفتم اجرا می شد، مقرر می داشتم که نژاد ایرانی در قوانین اسلام با تازیان
برابر نباشد. مثلا اگر یک ایرانی یک تازی را می کشت او را شدیدا محکوم می ساختم، ولی چنانکه
یک عرب یک ایرانی را می کشت، قاتل او را معاف می کردم و دیه ی او را نصف می نمودم.
ولی جهد کن تا ایرانیان را ذلیل کنی، به ایرانیان توهین کنی آنان را از دستگاه ادارات دور کنی،
و در رتق و فتق امور از آنان کمک نخواهی و به خواست های آنان بی اعتنا باشی. “
سند : در جلد ششم ناسخ التواریخ، مورخه الدوله سپهر، نامه‌ای از ابان بن سلیم نقل شده‌است.
* ابن بلخی. فارس‌نامه. به سعی و اهتمام گای لیسترانج و رینولد الن نیکلسون. کمبریج: مطبعهٔ دارالفنون، ۱۹۲۱م.
* دریایی، تورج. شاهنشاهی ساسانی. ترجمهٔ مرتضی ثاقب‌فر. چاپ دوم، تهران: ققنوس، ۱۳۸۴
* طبری، محمد جریر. تاریخ طبری [تاریخ الرسل والملوک](۱۷ج). ترجمهٔ ابوالقاسم پاینده. چاپ چهارم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵.
* گردیزی، ابوسعید عبدالحی. تاریخ گردیزی [زین‌الاخبار]. به تصحیح و مقابلهٔ عبدالحی حبیبی. چاپ اول، تهران: دنیای کتاب، ۱۳۶۳.
