مشکل اصلی ایران و ایرانیها چیست که مملکت ما به این روز افتاده؟ آیا مشکل از مآست؟ یا از دیگران هست؟ دشمنان؟ آیا ما حاضر هستیم که بییاییم و بدون تعصب نگاهی به حال و روز ایران بیاندازیم و ببینیم چرا ایران به این روز افتاده؟
مشکل از خود ما ایرانیهاست و نه هیچکس دیگر. مشکل ما ۳ چیز هستند و انان عقده، فرهنگ لاتیگری وتعصب بیش ازحد به ایران میباشند. تا این ۳ مساله درست نشوند هم میهنان عزیز، ایران همین هست که هست.
عقده: ما ملت حسودی هستیم. بییایید این را قبول کنیم. حسود به یکدیگر و حسود به دیگر مردمان و کشورها. به خاطر اینکه ما هزاران سال فرهنگ استبدادی داشتیم، هرکدام از ماها یک انسان عقده ای و حسود بار امده ایم. زیرا هیچوقت به عنوان یک ایرانی حق نداشتیم که چه درخانه چه در بیرون اظهار نظر کنیم. و این را باید اضافه کنم که استبداد موجود در ایران در هیچ کجای دنیا تا حالا نبوده. ما مظهر استبداد شرقی هستیم. به خاطر همین نه طاقت دیدن یکدیگر را داریم نه طاقت دیدان کامیابی دیدن ایرانیها و دیگران.
فرهنگ لاتبازی: با کمال تاسف بگویم که فرهنگ لاتبازی رژیم خونخوار و ادمکش و فاشیست و تروریست پرور جمهوری اسلامی آیینه ایست از فرهنگ لاتبازی که در بعضی جوامع مناطق مرکزی ایران مثل تهران و قم و اصفهان و گلپایگان و خمین و اراک ومناطق دیگر وجود دارد و داشته است. این فرهنگ را کمتر در مناطق جنوبی یا کردستان ملاحظه میکنید. این که چه رضا شاه چه خمینی چه بقیه شاهان ما همیشه برای دنیا خط و نشان میکشیدند از همان فرهنگ سرچشمه میگیرد. این فرهنگ بخصوص بین فارسها (که خود من از اوونها هستم) زیادتر از اقوام دیگر هست ولی مخصوص به ایران نیست، یک فرهنگ مدیترانه ای است ودرکشورهای ایتالیا، اسراءیل، یونان، سوریه ، لبنان و ترکیه هم زیاد دیده میشود. بر عکس آن چه ایرانیان میگویند، این رژیم نه فقط ایرانی هست، بلکه ایینه ایست از مشکلاتی که در فرهنگ ما وجود دارد و تا اینها را اصلاح نکنیم چیزی عوض نمیشود.
تعصب بیش ازحد به ایران: ما ملت نژاد پرستی هستیم و این نژاد پرستی ایران را نابود کرده. مسخره اقوام غیرفارس بخصوص اعراب ما را در این دنیا تنها، عقب مانده وعقده ای گذاشته.
فرهنگ ایران نه برتر نه کمتر از بقیه فرهنگهاست. أصولاً فرهنگ را اینجور اندازه نمیگیرند. فرنگ بد يا خوب نداريم يا بهتر يا بدتر. در هر فرهنگی از جمله ایران چیز خوب و بد پیدا میشه. اعراب هم تاريخ چندین هزار ساله دارند، هزاران سال قبل از ایران ملكه داشتند، ساختمانهای زیبا (لطفا سری به یمن بزنید)، قوانین حمورابي، مكه شهری ازاد و برای همه ولي در تاریخشان چیزهای بد هم هست ما هم داشتيم، همين کورش وداريوش به ملتها حمله نكردند واشغالشان نكردند (مگر کورش به بابل، وکشورهای دیگررا اشغال نكرد؟ مگر ما سرزمین اعراب حیره را اشغال نكردیم؟) برای چه اشغال كرد؟ نمیگم که ما حالا بییاییم و آینده مان را بر اساس این حرفها تشكيل بدیم، بلكه اینرا بدانیم که ما نه از دیگران بهتريم نه کمتر. بييايیم و بدانيم كي کورش و داريوش و”آریایی” وایران مثل هر وجود دیگر، نقص و نواقص هم دارد.
بييايید مدرن فكر کنیم و بياندیشيم، دست از تعصب بیش از حد خانمانسوز بر داريم. همانطور که ایران به تخت جمشيد زیباست، به مسجد شاه اصفهان هم زیباست، همانطور که اعراب به بابل و يمن و مكه و دیگر جاهها زیبا میبشند. همانطور تركان، ودیگر اقوام. مشکل هم از اسلام نيست، عجب آنست که ما امدیم اسلام اصلی (سني) را برداشتيم، بعدا رنگ ایرانیء زردشتی بهش زديم، وحالا که ۵۰۰ سال هست از ان ضربه میخوریم، میگیم مشكل از اسلام هست!
بييايید کورکورانه از ان فرهنگ رضاشاهی کورش داریوشی آریایی غلط و اشتباه تقليد نكنيم. این فرهنگ را آو إختراع کرد برای اینکه عقده خود کم بیني خودش و مریدانش حل بشود.
بييایيد مدرن فكر كنيم تا ایران فردا را بسازيم، ايرانی برای فردا، نه ۲۵۰۰ سال پیش.
