اختر اقبال اگر از نو سحرخیزی کند
طبع کلک خوش سخن بی شک شکرریزی کند
ما نه هرگز اشتیاق کوشش و ره داشتیم
پرتو روی نگاری فتنه انگیزی کند
هر که فرهادی نماید در غم شیرین رخی
کی سزد در مهر او اورند پرویزی کند
درد عشق از پادزهر حکمت درمان گذشت
درک ما مشتاق روی شمس تبریزی کند
آن که از حق بشر شهنامه سازد از دغا
چون به بوم ما رسد کردار چنگیری کند
غم مخور چهری که تا برخورده ای از خوان غیب
آن حبیب رفته از خاطر دل آویزی کند
نهم اردیبهشت 1390 خورشیدی
اتاوا
