نامه منصور اسانلو از زندان

دلی خونين به استقبال اول “ماه مي‌” ميروم، نمي‌خواستم حرف بزنم و يا
بنويسم، شايد از روی ترس، شايد به خاطر اشتياقی که خانواده‌ام برای ديدن و
بودن با من دارند و البته تاوان حرف زدن در زندان سنگين است، همانطور که
وقتی به شرايط بد و غير انسانی و نداری زندانيان در سال گذشته اعتراض کرده و
با مسئولين زندان و دادستانی گفتگو کردم، يک سال زندان به حکم قبلي‌ام در
کمال بي‌رحمی اضافه شد.