امروز، پانزدهم ماه می، سالروز “يوم النكبة ” و اعلام استقلال کشور دوست و هم پیمان مردم ایران است که وحوش اسلامیست/یهود ستیزان هار و چپولان همفکر دست آموز آنها آرزومند محو آن از نقشه تاریخ میباشند.
با در نظر گرفتن همکاری عملی فلسطینیان با ارتش صدام در تجاوز به خاک ایران، پشتیبانی مستمر آنها از جدایی جزایر ایرانی و نام مجعول “خلیج عربی ” و به نادیده گرفته شدن شعار ” نه غزه نه لبنان ” مردم ستم دیده ایران و میلیارها دلار ایرانی خرج فلسطینیان کردن؛ چند سئوال مطرح میشود.
آیا حمایت نظام پر برکت از تروریست های حماس به سود یا زیان خواستهای بر حق فلسطینیان بوده؟
آیا منافع ملی ایرانیان باید قربانی دعوای دیگرانی بشود که نه تنها برای منافع ایران و ایرانی پشیزی ارزش قائل نیستند، بل، همیشه علیه آن عمل کرده اند؟
و سر انجام؛ با در نظر گرفتن شرایط وحشتناک زندگی ایرانیان در کشور و بیش از پنج میلیون ایرانی که با تقبل ریسک زیاد به خارج فرار و مهاجرت کرده و هر روز بر تعداد آنان افزوده میشود؛ آیا زمان آن نرسیده که برای سالروز آغاز این فاجعه نامی مترادف با روز نکبت گذاشته شود؟
