اسپانیا همچنان می خروشد//
گزارش از هژیر پلاسچی: ساعت 3 بامداد روز یکشنبه، 22 ماه می برخی منابع محلی در اسپانیا خبر دادند که «پس از “اتمام انتخابات” همین الان پلیس دارد با قطع خیابان های منتهی به دروازه ی خورشید آماده می شود تا میدان را تخلیه کند». این هشدارها اما در حد هشدار باقی ماند چرا که هنوز دولت اسپانیا حاضر نیست ریسک صدور فرمان تخلیه ی میدان را بپذیرد. هرچند از تعداد جمعیت حاضر در میدان خورشید کاسته شده است اما هم چنان چند هزار نفر در کمپ میدان سُل حضور دارند که مانعی جدی برای پایان دادن به تصرف این میدان است. پیش بینی می شود در صورتی که پلیس و دولت در مورد تخلیه ی میدان سُل اقدامی کنند، منجر به رخ دادن حوادث خشونت باری شود.
در عین حال خبرگزاری رویترز خبر داده حزب حاکم سوسیالیست با کسب 81،27 درصد آرا در انتخابات شهرداری ها شکست خورده است. حزب مردمی، رقیب راستگرای حزب سوسیالیست 58،35 درصد آرا را از آن خود کرده است. زاپاته رو، نخست وزیر سوسیالیست اسپانیا در اولین واکنش رسمی در مورد نتایج انتخابات گفت: «بسیاری از مردم از مشکلات رنج می برند و جوانان نیز با نگرانی به آینده ی خود می نگرند، در واقع مردم در این انتخابات مشکلات خود را بیان کردند. طبیعی است که حزب سوسیالیست در این انتخابات مجازات شود، ما این را درک می کنیم و مسئولیت آن را می پذیریم».
ایگناسیو گارسیا، فعال اسپانیایی در مورد نتایج انتخابات می گوید: «دیروز حزب مردمی همان طور که پیش بینی می شد حزب سوسیالیست را تقریبن نابود کرد و از همان ابتدا درخواست برگزاری زودهنگام انتخابات پارلمان را مطرح کرده اند. سوسیالیست ها اما در پاسخ گفته اند که یک سال باقی مانده را هم ادامه خواهند داد تا بتوانند “اصلاحات” مورد نظرشان را پیش ببرند». اصلاحاتی که به گفته ی گارسیا، تغییرات بیشتری به نفع بانک ها را در پی خواهد داشت.
به نظر او مطالباتی که از سوی کمپ سُل اعلام شد با تبلیغات رسانه های راست، پایه های اجتماعی حزب راست مردمی را هم متقابلن بسیج کرد تا منجر به شکست سنگین سوسیالیست ها در انتخابات شهرداری ها شود.
گارسیا اعتقاد دارد: «با این که واضح است اما نیروهای چپ اسپانیا هنوز نمی خواهند قبول کنند که گرایش چپ دولت محور در جامعه مقبولیتی ندارد و فعلن هم نخواهد داشت. به دلیل همین قبول نکردن نمی توانند با مبارزه حول آزادی خواهی و تقویت مجامع عمومی مردمی، خط ایدئولوژیک سیستم را درهم بشکنند و پایه های اجتماعی حزب راست مردمی را در کنار خودشان و در مقابل نظام حکومتی حزب سالار قرار بدهند». او تاکید می کند: «آنها هم چنان بر دگم ها و مطالبات رفاهی از حکومت پافشاری می کنند و به همین دلیل بعد از شکست سوسیالیست ها در انتخابات شهرداری ها، خیلی ها سرخورده شده اند».
گارسیا اعتقاد دارد حضور راست ها در قدرت هم تغییری حتا ظاهری در وضعیت فعلی نخواهد داد به این دلیل که دیگر چیزی برای راست ها باقی نمانده تا با فروش آن یک شکوفایی ظاهری اقتصادی را برنامه ریزی کنند.
مبارزه در اسپانیا اما فارغ از انتخابات ادامه دارد و علاوه بر مادرید، مردم شهرهای دیگر نیز تظاهرات و اعتراض و تصرف میدان ها را ادامه می دهند. آخرین گزارش های منابع محلی در روز 22 می حاکی از این است که در میادین اطراف میدان سُل (میدان خورشید) بحث های جدی در مورد چگونگی تداوم مبارزه جریان دارد و مهم تر از همه اقدامات اولیه برای راه اندازی مجامع محله ها و هماهنگی آنها آغاز شده است. روندی که حدس زده می شود لااقل شش روز به طول بینجامد. کمترین دستاوردی که تشکیل این مجامع به باور ایگناسیو گارسیا خواهد داشت، تقویت مقاومت در برابر سیاست های دولت بر ضد فرودستان است.
میدان خورشید و مردم فاتح
ماجرای تصرف میدان خورشید اما معنای بیشتری از تصرف یک میدان توسط “مردم” را درون خودش حمل می کند. میدان سُل مادرید به طور سنتی محل تجمع مردم در لحظه ی تحویل سال میلادی است. مراسمی بسیار رسمی، مصنوعی و تهوع آور. محلی که هزاران توریست سیاه مست جمع می شوند و تلویزیون هم چهره های بزک کرده ی افرادی را نشان می دهد که منتظر زنگ سال تحویل از ناقوس ساختمان حکومتی استان ایستاده اند. وقتی دوازده زنگ ناقوس نیمه شب یک ژانویه به صدا درمی آید، کسانی که در مقابل تلویزیون تماشاگر این نمایش کاملن دولتی هستند دوازده دانه انگور می خورند و سال نو می شود.
بعد از ساعت 12 شب 20 می حضور مردم در میدان سُل جرم محسوب می شد. به گفته ی شاهدان عینی از پنج دقیقه پیش از ساعت دوازده مردم حاضر در میدان سکوت کردند و با نوار چسب یا دست هایشان دهانشان را به نشانه ی وجود سانسور بستند. ناقوس سُل وقتی دوازده ضربه نواخت همه فریاد زدند و شادی کردند چون دیگر فرمانبردار حکومت نبودند. ناقوس، سُلی ها را مجرم اعلام کرد و آنها با آگاهی کامل از این نقطه جشن گرفتند و بر تداوم حضور خود در میدان پافشاری کردند. حکومتی ترین میدان مادرید توسط “مردم” فتح شده بود.
صدای انقلاب از بارسلون
(متن بیانیه و پیام کمپ بارسلون توسط عسل اخوان ترجمه شده است)
هم زمان با مادرید در بسیاری از شهرهای دیگر اسپانیا نیز اعتراضات مردمی اوج گرفته و در برخی از شهرها به تصرف میادین اصلی منجر شده است. در بارسلون، مرکز استان کاتالونیا که بعد از مادرید پرجمعیت ترین شهر اسپانیا و مهم ترین بندر این کشور محسوب می شود نیز مردم به خیابان آمده اند و یکی از میادین شهر را تصرف کرده اند. کمپ بارسلون این چنین موجودیت خودش را اعلام کرده است: «ما داوطلبانه و با خواست خود به اینجا آمده ییم. بعد از تجمعات 15 مه، تصمیم گرفتیم تا متحد بمانیم و تعدادمان را برای مبارزه برای به دست آوردن مقام و جایگاه خود، افزایش دهیم. ما هیچ حزب سیاسی ای را نمایندگی نمی کنیم و هیچ حزبی هم نماینده ی ما نیست. ما حول خشممان، رنجمان، و زندگی پرمخاطره و تحت انقیادمان که از نابرابری نشات می گیرد، متحد شدیم. ولی مهم تر از همه ی اینها، آنچه ما را با هم در یک سنگر قرار داده، اراده و خواست ما برای تغییر است. ما اینجاییم چون جامعه ی جدیدی را می خواهیم که زندگی ما را مهم تر از سود اقتصادی و سیاسی بداند. ما توسط اقتصاد سرمایه داری خرد و له شده ییم، ما از سیستم سیاسی کنونی ای که ما را نمایندگی نمی کند و نمی فهمد، احساس جدایی می کنیم. ما داریم برای تغییری رادیکال اعتصاب می کنیم. و مهم تر از همه، ما متفق القول تصرف جامعه را یگانه محرک این دگرگونی می دانیم.
آنها فکر کردند ما خواب هستیم. آنها فکر کردند می توانند به حق بُری و پایمال کردن حقوق ما، بدون هیچ ایستادگی و مقاومتی از جانب ما، ادامه دهند. اما آنها اشتباه می کردند: ما داریم می جنگیم، صلح جویانه، اما با عزمی راسخ، برای زندگی ای که شایستگی اش را داریم. ما از قاهره آموخته ایم، از ایسلند و مادرید. حالا زمان آن است که این نبرد گسترش یابد و در جهان پخش شود».
کمپ بارسلون هم چنین در فراخوانی از مردم جهان خواسته است برای به دست گرفتن سرنوشت خودشان خیابان ها را تصرف کنند. آنها در این پیام می نویسند: «ما می خواهیم این لحظات فراموش نشدنی راکه در انقلاب اسپانیا می گذرانیم با شما در میان بگذاریم، ما همچنین می خواهیم این اعتراضات و تجمعات را جهانی تر کنیم.
با این نوشته، می خواهیم شما را تشویق کنیم که کمپ هایی را درخارج بارسلونا توسط خودتان به وجود آورید. ما از شما می خواهیم که روی تجمع کردن جلوی سفارت اسپانیا در کشورهای خودتان، تمرکز نکنید؛ در واقع رسانه های اسپانیا، اینگونه کنش ها را پوشش نمی دهند. درخواست ما این است که شما نبرد و مبارزه ی خود را بسازید و مراکز اصلی شهرهایتان را تصرف کنید، به همان فرمی که انقلاب های عرب برنامه ریزی شد و ما در اسپانیا نیز همان فرم را پیش گرفتیم. برای نبرد به گروه ها و تشکل های محلی وصل شوید و شروع به چادر زدن کنید. در کمیسیون ها فعالیت و اسناد خود را تهیه کنید (مانیفست، طرح های پیشنهادی، زمان ملاقات ها و…). برای این که این موضوع را عمومی کرده باشید، این اسناد را پخش کنید. از شبکه های ارتباطی استفاده کنید تا پیغام خود را به گوش همه برسانید و برنامه ریزی کنید.
آنچه که در شهرهای مختلف اسپانیا رخ می دهد، نه یک اتفاق است و نه فقط مختص به اسپانیا؛ ما نبرد کردیم تا جایگاه و شأن، آزادی و عدالت اجتماعی و دموکراسی مستقیم را بازسازی کنیم؛ ما نبرد کردیم تا در روند زندگی خود مشارکت کنیم. ما یک شبکه هستیم، ما خودجوش و مستقل هستیم؛ به همین دلیل ما برای هر مکانی که می خواستیم کاری کنیم نیاز به رهبر نداشتیم. هرکس خودش با خودش فکر می کرد و با دیگران همفکری می کرد. ما به آلترناتیوهای دنیای تجاری و بی رحمی که حکومت های ما موجب تسلط آن در زمین و میان ما شده اند، فکر می کنیم. برای ما مرزها وجود ندارد، شبکه های ارتباطی از آن ماست، و همچنین خیابان ها. جهان دیگری همین حالا ممکن است.
ما به شما پیشنهاد می کنیم که در شهرها و کشورهایتان در روزهای آینده (پنجشنبه، و جمعه، 26 و 27 ماه مه) کمپ ها را برپا کنید. این روزها، روزهای بین المللی بسیج علیه جی 8 در مخالفت با الیگارشی جهانی ست. خیابان ها را تصرف کنید و زمینه ای بسازید تا در مکان های بزرگ، شالوده ی محکمی را به دست بیاورید. امکانی که به شما اجازه می دهد بهترین شرایط بسیج عمومی را داشته باشید. این دو روز و شب هایشان، در اصل باید چادرهایی بزنید به عنوان کمپ های دائمی و سپس چادرهای خود را بر روی نقشه ی جهانی کمپ ها در اینجا اضافه کنید:
کمیسیون های محتوا، دارند روی داده هایی کار می کنند تا توافقات را برای یک گردهمایی بزرگ و مشترک سیستماتیک کنند.
خیابانها را تصرف کنید! دموکراسی واقعی، همین حالا
کمیسیون بین المللی کمپ بارسلون
