در منطقه ای از اقیانوسیه بین مجمع الجزایر حاّره و جزایر آتشفشان واقع در جنوب غربی دریای آرام گروه جزایر بسیار زیبایی بنام ملانزی، میکرونزی و پلینزی قرار دارند که خود از هزاران جزایر کوچک و بزرگ متشکل بوده و اکثر آنها با زیبایی های طبیعی و دست نخورده در قرون گذشته از گزند هجوم سیاحان و گردشگران در امان بوده اند. ولی در سالهای اخیر با افزایش پروازهای لوفت هانزا و مخصوصا از دو سه سال قبل پروازهای متعدد شرکت هواپیمایی امارات، کم کم پای گردشگران خصوصا به یکی از آن جزایر باز شده است و هرساله هزاران نفر به آن جزیره مسافرت میکنند و با چمدانهای پر میروند و با دو سه چمدان پربار تر بازمیگردند.
یکی از زیباترین و پرجمعیت ترین آن جزایر “چیری چیری” است که نام آن ریشه سانسکریت دارد و بمعنی هرج و مرج است، یعنی جایی که قوانین مدنی درآن ارزشی ندارند و فرد فرد اتباع آن جزیره خود نماینده، قانونگذار و مجری قوانین به نرخ روز میباشند. این جزیره در صد میلی جزیره “کیری باتی” قرار دارد. لازم به تذکر است که در همان حوالی جزیره “کیری تی ماتی” نیز قرار دارد که با یکدیگر نباید اشتباه شوند. برخلاف تصور بسیاری از پژوهشگران، نام جزیره کیری باتی ریشه سانسکریت و عربی و یا فارسی نداشته و اصل این اسم ریشه فرانسوی دارد. ولی بخاطر تشابه اسمی، استنباط نادرست و انحرافات فکری، برخی بغلط اسم آنرا اسم مرکب از دو لغت “کیر”، مشتق از “کیرالمعاب” که در انجیل مقدس از آن یاد شده و لغت “بات” که واژه عامیانه از لغت “باتاک” در زبان انگلیسی بمعنی باسن است میدانند و با اشتباه و تصور نابخردانه این جزیره را “قزوین اقیانوسیه” میخوانند. در اینمورد بگفته ای اشاره میکنیم از نیکلا سارکوزی رئیس جمهور دگرگرای فرانسه که گفت: “آش نخورده و دهان سوخته….”.
باری، چیری چیری دارای منابع طبیعی بسیار از جمله نفت و گاز، مس، نقره و طلا و سنگهای گرانبها میباشد. از دیر زمان کشورهای امپریالیست روی این جزیره دست انداخته و بعناوین مختلف مانع پیشرفت مردم و اقتصاد این جزیره شده اند. بافت مردمی این کشور از اقلیتهای بسیاری تشکیل میشود که کم و بیش همیشه در کنار هم زیسته اند ولی دولتهای مسلط بر این جزیره همیشه سعی شان بر آن بوده و هست که بین اقوام متشکل این جزیره اختلاف انداخته تا آسانتر بر مردم آن حکومت کنند. در جنگ جهانی دوم بخاطر نفت و گاز و آذوقه و نان خوب و سرشیر و کره و پنیر و عسلی که مردم فقیر این جزیره برای نیروهای وحشی متفقین فراهم آوردند و بخاطر به اصطلاح قدردانی، سفلیسی مشهور وینستون چرچیل این جزیره را “پل پیروزی” نامید ونزدیک به نیم قرن بعد از آن پرزیدنت کارتر که از کشاورزان نه چندان موفق پسته شام است در سال 1978 این جزیره را “آیلند آو استبیلیتی” یا جزیره ثبات خواند. این گفته پر معنی کارتر بعنوان جوک سال مشهور شد و بهمین دلیل چند سال بعد جایزه نوبل شوخ ترین مرد سال را هم به او عطا کردند. بطور کلی دانشمندان علوم مردم شناسی معتقدند که اهالی این جزیره با آنکه مردمی بسیار مهمان نواز ومهمان دوست هستند ولی در رفتار با یکدیگر و هماهنگی اجتمایی چون دشمنان دیرین با هم مواجه میباشند و بطور طبیعی بیکدیگر شک دارند و اکثرا سعی شان در آنستکه با آرایشهای غلیظ و بگفته خودشان “چرب و چیلی” خود را شبیه خارجی ها بیکدیگرجلوه دهند.
دین رسمی مردم جزیره چیری چیری انشعابی از دین فاتالیزم است بنام پارادیزم که پیروان آن معتقد بر آنند که در دوران حیات از هیچگونه تقلب و عیاشی و وطنفروشی و افکار پلید حراسی نیست، ولی تا آنجا و بشرطی که در خفا باشد وهدف اصلی پیروان این دین رفتن به بهشت موعود پس از مرگ است و ادامه فساد و لهو و لعب در دنیای دیگر. این دین که ریشه ابراهیمی دارد قرنها پیش توسط چپاولگران اندونزی بمردم چیری چیری که مردمی نسبتا پاک و ساده دل بودند با نوک شمشسیر و شلاق و پس گردنی تحمیل شد و آنها هم آنرا با آغوش باز پذیرفتند و به دین مبین فاتالیزم پناه آوردند! اکثر مردم این جزیره در عمرشان یکبار و یا بیشتر به اندونزی برای دیدار از زیارتگاههایی که بنام قدیسین ساخته شده اند میروند و در آنجا گریه و شیون میکنند و بعد با چمدانهایی پر از سوقاتی باز میگردند.
از دیرینه بر اساس قوانین شرعی در این جزیره دختران و زنان از کودکی تا چهل و پنج سالگی لخت مادرزاد و بقول معروف با کون برهنه در کوی و برزن راه میروند و زندگی خود را به شادی میگذرانند ولی از سن چهل و پنج ببعد زنان موظف هستند که ستر عورت نموده و خود را بپوشانند. در مورد مردان نیز قوانین شرعی بسیار روشن است. مردان از سن نه سالگی موظفند که ستر عورت نموده و در کوچه و خیابان و مخصوصا در مقابل زنان بدن خود را کاملا بپوشانند و حتی یک تار موی سرشان و یا سبیل و ریششان و یا پوست بدنشان و دستشان و یا ساق پایشان نباید توسط هیچ زن نامحرمی دیده شود. مذهب پارادیزم با تکیه بر اصول دین فاتالیزم بر آن باور است که مردان بخاطر نیروی جاذبه ای که خداوند بایشان داده است (مخصوصا به موی ریش و سبیل وموی توی گوش و بینی و موی پشت بدنشان) میتوانند زنان بیگناه را تحریک کرده و مسیر زندگی آنان را عوض نموده و آنان را در مسیر ارتکاب بگناه و اطاعت از شیطان قرار دهند. از اینروست که در سراسر جزیره چیری چیری پلیس حجاب در همه جا دیده میشود و حضور دارد و اکثریت آن از زنان تشکیل میشود و در صورت مشاهده مردی که قوانین عرفی و شرعی حجاب را رعایت نکرده است و یا روسری اش طوری است که قدری از موی سبیلش قابل رویت میباشد، بلافاصله دستگیر شده و بدادگاه فرستاده میشود.
مجازات مردانی که رعایت حجاب نمیکنند، بار اول تخلف پنجاه ضربه شلاق است و در صورت تکرار جرم منجر به مجازات تا صد ضربه شلاق و حبس تادیبی میگردد. سازمان عفو بین المللی جزیره چیری چیری را در صدر کشورهای مناقض حقوق بشر قرار داده است. در اکثر میدانها و ادارات دولتی پوسترهای مذهبی زینت بخش دیوارها هستد و روی آن شعارهای گونگون برای جلوگیری از بد حجابی آقایان نوشته شده است. از جمله “برادر، حجاب تو شرف توست” و یا “پاردیزم با خون رشد کرد وآن خون مردان با حجاب بود” و در جایی دیگر نوشته شده است “ای مردان، بد حجابی کنید تا ببینید در آن دنیا با شما چه میکنند” و از این قبیل نصایح معنوی.
در سوگواری های مذهبی این دین که تقریبا نیمی از سال پیروانش گرفتار آن هستند مردم بدور میدانها جمع میشوند و با شعار و طبل و دهل گریه و زاری میکنند. زنان با زنجیرهای بلند پشت و سینه و فرق سر خود را زخمی میکنند و اشک ریزان فرزندان خردسال خود را نیز تشویق به اینکار مینمایند. دیدن صحنه خون ریزی از سینه عریان زنان موجب غصه مردان نیز شده و آنها هم زیر چادر و پوششهای خود شیون میکنند و لب بر دندان میگزند و موی ریش و بینی خود را میکنند. هرساله این مراسم موجب آمدن سیل خبرنگاران خارجی مخصوصا بی- بی- سی به چیری چیری برای تهیه خبر و فیلمهای مستند میگردد. دیدن این صحنه های وحشتناک و مشاهده محدودیتهای شدیدی که حکومت برای مردان قایل است و عدم آزادی برای مردان، تبلیغ بسیار بدی برای دولت چیری چیری است و دلیل بسیار خوب و مستندی برای کشورهای ابر قدرت در گوشه نهادن و منزوی کردن سیاسی و اقتصادی این جزیره در زمینه بین المللی است. در این جزیره پسران از طفولیت میتوانند به عقد زنان در آیند و بر اساس قوانین این دین، هر پسری از سن ده دوازده سال به بالا و چهل روز بعد از آنکه برای اولین بار شاشش کف بکند میتواند بخانه عروس برود. بسیار هستند پسر بچه های خردسالی که پس از گذراندن آزمایش شاش و ادرار بخانه زنان پیر فرستاده میشوند و زندگی سخت و محنت باری را شروع میکنند. در مذهب پارادیزم هر زن میتواند همزمان هفت تا شوهر داشته باشد، بشرط آنکه از استطاعت مالی آن نیزبرخوردار باشد.
از نکات فرهنگی جالب دیگر در جزیره چیری چیری برخورد مردم با موسیقی از نگاه و دریچه دین است. در دین فاتالیزم موسیقی بطور کلی بعنوان یک محرک محسوب میگردد، بمانند مثلا زردچوبه و یا دارچین و یا نشادر و در مصرف آن احتیاط واجب است. ولی نکته دیگر آنکه در مذهب پارادیزم که بقولی کاسه داغتر از آش شده است، در نگرش به موسیقی پای را از شراعین صدر دین فاتالیزم هم یک قدم فراتر نهاده و خواندن آواز را برای مردان اکیدا ممنوع کرده است. هیچ مردی در این مذهب حق آواز خوانی ندارد و در صورت تکرار چنین جرمی زبان از حلقوم مردان در میدانهای ورزشی در میاورند و این عمل بارها در سال اتفاق میافتد. این محدودیت قانون در مورد رقص هم قابل اجراست و هیچ مردی در این جزیره اجازه رقصیدن ندارد. رقص و آواز خوانی در مذهب پارادیزم فقط از هنرهای مختص زنان است و صدای زن را در این دین با صدای آب در چشمه ساران و آبشارها مقایسه میکنند و صدای مرد بمانند صدای عرعر خر و زوزه شغال تشبیه شده است که طبیعتا یکی دوبارشنیدنش قابل تحمل است ولی از آن پس سوهان روح. لذا در جزیره چیری چیری فروش نوار و کاست و سی دی حاوی صدای آواز مردان جرم است و مجازات های شدید شامل آن میشود. از اینروست که این جزیره میعادگاه عشاقی است که از نقاط مختلف دنیا به آنجا آمده و با نبودن هرگونه آوازی با صدای مردان، روح و جسم خود را آرامش میدهند.
واحد پول جزیره چیری چیری “دانگ” است که ریشه انگلیسی دارد و بمعنی تاپاله گاو میباشد. سکه واحد پول آنرا “دینگ” میخوانند. هر دینگ معادل یک پشگل گوسفند یا بز است و هر دانگ برابر با صد دینگ است و هر ده هزار دانگ معادل یک دلار آمریکاست. در زمانی نه چندان دور این جزیره چراگاه هزاران هزار گاو و گوسفند و حشم و غیره میبوده ولی با گذشت زمان و تورم اقتصادی و بی کفایتی رهبران، مردم کار دامداری و کشاورزی را رها کرده و به پایتخت هجوم آوردند و جیره خوار استثمار شدند وامروزه تقریبا نود و پنج در صد مردم این جزیره کارمند و مواجب بگیر دولت هستند و پنج درصد بقیه بازنشسته دولت میباشند. این هجوم و یورش به پایتخت باعث آن شد که بتدریج تعداد گاو و گوسفند و خر و قاطر و ماچه الاغ، بز و میش و آهو و حتی گنجشک و کفتر چاهی در سطح جزیره رو بکاهش شدید نهاد و امروزه صد در صد گوشت مصرفی چیری چیری بطور یخ زده از استرالیا وارد میگردد. از اینرو نایاب ترین و کمیاب ترین کالای این جزیره همان تاپاله گاو و پشگل ماچه الاغ و گوسفند است که دولت با رای عموم آنرا بعنوان پشتوانه پول رایج کشور انتخاب نموده است. روی تمام اسکناسهای این جزیره عکس یک گاو و در پشت آن تصویر یک خر نقش بسته است.
هفتاد درصد پسران و نود و پنج درصد دختران این جزیره دانشجوی دانشگاهها هستند. بر اساس رسوم فرهنگی این جزیره فرزندان تا سن سی سالگی در خانه پدر و مادر خود زندگی میکنند و خانواده ها با فروش اسباب و اثاثیه و آفتابه و لگن خرج شهریه دانشگاه فرزندان خود را میدهند. بعد از اتمام دانشگاه فارغ التحصیلان بجمع بیکاران می پیوندند. سرانجام با پیدا کردن کار با حقوق بخور و نمیر اکثر افراد بین ده تا پانزده سال کار میکنند و بعد خود را بازنشسته مینمایند و از دولت سوبسید میگیرند تا زندگی سخت خود را بگذرانند.
بهترین فصل برای دیدار از این جزیره بهار است و یا اوایل پائیز. ولی از هر مطلبی مهمتر باید تحقیق کنید که مسافرت شما با ایام سوگواریها و ماه روزه گیری در جزیره چیری چیری مصادف نشود که در غیر اینصورت مسافرت در کام شما زهر خواهد شد. مردم این جزیره از پنج نوع تقویم استفاده میکنند که همین کار باعث عقب افتادگی هرچه بیشتر آنها شده است. تا میایند روزی را جشن بگیرند، آنروز در یکی از آن تقویم ها مصادف میشود با فوت یا شهادت یک رادمرد اهل اندونزی که در راه حق و جدال با باطل زدند شکمش را پاره کردند و از آنروز مردم این جزیره هر سال توی سر خودشان میزنند که چرا فلانی کشته شد و هنوز بعد از قرنها که از حمله غارتگران اندونزی میگذرد به این سوال پاسخ دندانگیری داده نشده است. جالب آنکه در خود اندونزی که این دین شکل گرفته است هیچکس برای چنین شهادتی نه سوگواری میکند و نه حتی به آن اهمیتی میدهد و اینکار فقط در مذهب پاردیزم و در جزیره چیری چیری رواج دارد. اگر در آینده نزدیک قصد مسافرت به این جزیره را دارید برای شما و عزیزانتان آرزوی روزهای خوشی را در چیری چیری داریم.
