در جهان آزاد؛ انتخابات نماد بارز فرمانروایی آحاد ملت بر حکمرانان است.
با هرچه نزدیکتر شدن زمان “انتخابات ” در نظام پر برکت؛ اسلامیست ها، چه “اصلاح طلب ” و چه غیره، هرکه به وسع خود؛ مشغول گرم کردن تنور سرد “مشارکت ” مردم در خدعۀ مشروعیت بخشیدن به نظام هستند.
دعوا بر سر ماهیت نظام نیست؛ بل؛ این طایفه در پی نقش و نگار ایوان میباشند. نمونه ها بسیار و آنانی که علاقمند به تماشای ادا اطوار های این قوم کشتی به گل نشسته، میتوانند به انشاء ها و مصاحبه های آنان رجوع کنند.
لُب کلام آنکه؛ این ایرانیان نمیتوانند از نگار درنده خو، دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز چشم بپوشند. این غزل شادروان ایرج میرزا که بسیار خوب ایندست نازنینان را درک کرده بود شاید گویای حال این “اصلاح طلبان حکومتی ” باشد:
حاجيـــــــان رخت چو از مكـه برند
مدتــــــــی در عقب ســــــر نگرند
تا به جائـی كه حرم در نظر است
چشم حجــاج به دنبال سر است
من هم از كــــوی تو گر بستم بار
باز با كوی تـــــو دارم ســـــر و كار
چشم دل سوی تو دارم شب روز
چشم بر كـوی تو دارم شب و روز
تو صنــــــــــم قبله آمــــــــال منيی
چون كنم صرف نظـــــــر مال منی
روی رخشنده تو قبله مـــــــاست
مردم ديــــــده ما قبله نمــــاست
تبریک
