دو نوع سند وجود دارد، یکی آن چه در دادگاه سعادتی مطرح و در مطبوعات ایران
منعکس شد، چون آن موقع مطبوعات از آزادی نسبی برخوردار بودند و برخی از
این مسائل را می‌توانستند منعکس کنند.
دوم خاطرات رئیس کا. گ. ب در تهران است که به این مسئله اشاره کرده و منبع
سوم اسناد حزب کمونیست شوروی است که در آن به ارتباط با کا. گ. ب اشاره
نمی‌کند، بلکه به نامه‌های مجاهدین خلق به حزب کمونیست شوروی و تقاضای
پناهندگی برای برخی از اعضای سازمان مجاهدین و بالاخره تقاضای وام ۳۰۰
میلیون دلاری اشاره می‌کند.
