ما روزه را دوست داریم. پدر من هر روز که از کارخانه به خانه میاید کناره حوز وضو میگیرد و نمازش را میخاند. پدرم همیشه به بردارم میگوید:
“کره خر، اگر روزه ات را یواشکی بخوری خدا در روزه قیامت چوب تو ک…..نت میکند”.
من از چوب میترسم و اصولا آدم از چوب دردش میاید ….بنابراین من روزه میگیرم و آب حوز را نمیخورم. وقتی پدرم روزه میگیرد دهانش بو گند میدهد. او میگوید خدا دهان بو گندوی روزه در را دوست دارد. من هم دندان هایم را مسواک نمیزنم تا دهانم بو گند بدهد و خدا من را هم دوست داشته باشد.
پدر من میگوید یازده ماه در سال همش میخورید و به بدن خود فشار میاورد، حالا این یک ماه را به بدن خود استراحت بدهید. به خاطر همین است که شبها پدر من موقع افطار یک کاسه آش و سپس نان و پنیر و سبزی و خرما و یک لیوان شیر و چایی شیرین میخورد و بعد بلا فاصله شام هم میخورد. بعد از آن دو سه تا لیوان چای هم مینوشد و یک بشقاب هم زولبیا بامیه هم میل میکند. وقتی تا خرخره خورد چند تا آروق بزرگ و چند تا گوز هم میدهد که پنجره های خانه میلرزاند. بعد از آن پای تلویزیون خوابش می برد تا موقع سحر که بیدار میشود و تا جایی که معده اش جا دارد غذا مریزاد تو خیکش.
او میگوید بدن آدم باید در این ماه استراحت کند. یکبار بردارم به پدرم گفت: بهتر است بدن ما ۱۱ ماه استراحت کند تا بتواند تحمل این همه فشارخوردن در ما رمضان را داشته باشد.من نمیخاهم مثله برادرم باشم که قراره در روز قیامت خدا به کونش چوب فرو کنه……. من روزه را دوست دارم، من روزه میگیرم تا خدا من را هم دوست داشته باشد.
