کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم
خبر شلاق خوردن یک بانوی ایرانی که از هواداران میرحسین موسوی است؛ بار دیگر داغ این توحش ذاتی وحوش اسلامیست را تازه کرد.
اینکه چرا در بیست و سه سال گذشته همین میرحسین موسوی که در دوران صدارت هشت ساله اش هزاران ایرانی قتل عام شدند؛ مخالفتی علنی با توحش های همفکران اسلامیست خود نکرده موضوع این چند سطر نیست.
گرچه در اصل فاجعه بودن ایندست توحش وحوش اسلامیست تأثیری ندارد، پس از انتشار خبر شلاق خوردن این بانوی ایرانی؛ قربانی خبر داد شلاق خوردن “نمادین ” بوده و دیگر رسانه ها منجمله بی بی سی که با یکی از نزدیکان قربانی مصاحبه کرد، صحت خبر “نمادین ” بودن را تأیید کردند.
با اینهمه؛ رسانه های جناح شکست خورده در دعوای بر سر قدرت بین اسلامیستها بجای محکوم کردن توحش شلاق زدن؛ بر غیر “نمادین ” بودن توحش شلاق خوردن این قربانی پافشاری و تمرکز میکنند.
با در نظر گرفتن سکوت بیش از سه دهۀ سران و کادر رده بالا و میانی این جناح نظام پربرکت در قبال توحّش های مختلف اجرا شده علیه مردم ایران؛ سه سئوال مطرح میگردد.
آیا ایندست خبر رسانی ” خبرنگاران اصلاح طلب ” حرفه ای است؟
آیا عدم علاقه “اصلاح طلبان ” به محکوم کردن جنایات علیه ایرانیان در دوران طولانی حاکمیت “اصلاح طلبان ” قابل توجیه است؟
آیا دیگر ایرانیان منجمله بیشمار بانوان که در اینهمه سالها شلاق خوردند حقشان بوده؟
تبریک
