سلوک

بدرآیم ار سحرگه ز عذاب انتظاری

و شوم دو دیده روشن ز فروغ روی یاری؛

بستایم آن حبیبی که غلامی سرایش

به شرف فراتر افتد ز شکوه شهریاری

هله ای هوای دلبر؛ بشتاب تا سرایم

چو که می رود دل از کف و مهار بردباری

بهلم که فاش گویم چو رسیده ایم بدین در

به گروه رازداران به سلوک رازداری

همه ره تلاشم امشب که چکامه ای سرایم

که بماندم به دوران سخنی به یادگاری

دژ مهر و شور و مستی نه همی بپای ماندی

اگرش نبود یک دم جولان گلعذاری

دل بیقرار چهری؛ نفسی تو پاس می دار

به سیاق دوستداران ره و رسم دوستداری

بیست و یکم مهرماه 1390

اتاوا