مقام معظم چو مفلوك شد
ز افسردگى كله اش پوك شد
بپا گشته ترك شميران بكرد
كه ترك شميران و تهران بكرد
ندانست سوى خراسان رود
ويا سوى قم او هراسان رود
به خود گفت شايد امام غريب
نخواهد پذيرفت مردم فريب
چه بهتر كه من راهى قم شوم
توى شهر اخوندها گم شوم
بخواهم من از اهل راز و نياز
بخوانند پشت سر من نماز
بخواهم من از يك يك نوكران
بيايند نزد چه جمكران
بيايند با هم نيايش كنيم
خداوند عالم ستايش كنيم
بخواهيم ما از امام زمان
دگر خود شود حاكم اين جهان
بگوييم ايران همه غم شده
و اينكه زمينه فراهم شده
بسى صيغه كرديم در سال سى
فراموشمان شد همه فارسى
مواد مخدر چو نقل نبات
بود توى هر خانه يا هر حياط
كه قتل و جنايت فراوان شده
و فحشا بسى كار اسان شده
كه اين قشر اخوند جاكش شده
بدنبال هر چه نفس كش شده
بداند زمان ظهورش شده
زمان ظهور و حضورش شده
بكرديم ايرانيان خار و خس
گرفتيم از خلق ايران نفس
كه نقش من و قشر اخوند ها
رسيده به صفر و شده بى بها
بيا يد كه وقت عدالت شده
كه پايان خط خجالت شده
ولى خلق ايران بداند كه ما
بداريم ما التماس دعا
اگر كه بكرديم ما جاكشى
ويا اينكه كرديم ادم كشى
اگر كل ايران به تخدير شد
كه قشر جوانش زمين گير شد
اگر ظلم و جور و ستم پايه گشت
كه دزدى و فحشا خمير مايه گشت
اگر كه بريديم ما هر زبان
بكرديم اجحاف ما بر زنان
اگر كه خلايق ستم ديده شد
هر انكس كه رزميد كوبيده شد
همه بوده در راه اسلام و دين
ره مهدويت و دين مبين
ولى پيش اين خلق ايران زمين
بگشتيم شرمنده ما اينچنين
بياييد اى رهروان، پيروان
زنيم شيرجه در عمق اين جمكران
بگيريم دستان اقاى خود
بگوييم از حال فرداى خود
بگوييم بر حال ما رحم كن
بيا و تو اوضاع ما فهم كن
فرستيم اقا به بالاى چاه
نشانيم ايشان روى تخت شاه
گزاريم او خود عدالت كند
كه ما را رها از خجالت كند
