سخنی با جوانان و مردم کشورهایمان که همه ما همه اسیر شده ایم؟ آنچه ما امپریالیست یا کمونیست و یا رهبران ظاهرصلاح مذهبی و اجتماعی می بینیم و میخوانیم در حقیقت شکل ظاهری سیستمی هستند که همه ما طبقه متوسط و فقیر را در تمامی شاید دینا اسیر و برده کرده اند. حالا کی در پشت پرده خط میدهد و دنیا را اداره میکند. شرکتهای عظیم سازنده مواد مخدر مواد صنعتی اسلحه سازی بیمه تولید کننده ګان عظیم مواد دارویی غذایی و بهداشتی یا شرکتهای عظیم وسایل ارتباط جمعی و تفریحی. نګاهی به جنګهای اتفاق افتاده اخیر بیندازیم. در مثلا جنګ عراق با آمریک یا افغانستان این سربازان طبقه متوسط ویا فقیر آمریکا بودند که همراه نظامیان محلی و ملی و مردم عادی کشته شدند و اموالشان از بین رفت. نه مدیران و روسای شرکتهای سازنده مواد ذکر شده در بالا و یا اقوام و فرزندانشان. مک مور حتی یک فیلم بنام میزان حرارت فارینهایت در این موضوع ساخته بود. در جنګ ایران عراق کی برنده شد. هشت سال جنګ فرسایشی که با مدیریت شرکتهای عظیم مواد منفجره و بیمه تنظیم میشد آنان به هر کدام از طرفین درګیر آنقدر اسلحه میدادند که با هم مساوی شوند و هیچ یک برنده نشود. بعد هم یک سری تبلیغات وسیع که شیعه های ایران سنی های عراقی را کافر میساختند و سنی ها هم شاید همین نظریه را در باره شیعه ها داشتند. برنده میلیارد ها دلار به جیب شرکتهای بیمه و شرکتهای سازنده مواد جنګی سرازیر شد. آنان به دیوانه ای نظیر صدام پربال دادند تا با حماقت محض به ایران حمله ور شود. حتی خودش هم فهمیده بود که ګول خورده است ولی اکنون آلوده شده بود.
شما میدانید که جوان ممکن است در اثر تبلیغات یک روز کمونیست بشود ویک روز کاپیتالیست و یک روز هم مذهبی من زیاد این را درکلاسهای درسی ام مشاهده کرده ام که دانشجویان من یک روز در اثر تبلیغات کوبنده و دوستان مثلا کمونیست به آن مکتب روی میآوردند ومدتی بعد به مکتبی دیګر؟ حالا همین مردم افغانستان و وطن دارهای عزیز ما قبول دارند که جوانانی که در زیر سایه مثلا دکتر نجیب الله به مرام کمونیستی تمایل داشتند و خدمت میکردند و واقعا به ایده برابری اعتقاد داشتند و در بین آنان فساد دزدی و حرص شاید وجود نداشت با آنها چه کردند. برادران مذهبی آنان با تحریک غرب تفنګ و اسلحه های پیشرفته ګرفتند و به جنګ دشمن کاپیتالیست ها رفتند و آن جوانان بیګناه را که مجذوب کمونیست ها و ایده انسانی آنان شدند قتل عام کردند و به دار آویختند. بعد هم کم کم مکتب کمونیست در شوروی سابق از بین رفت و غرب اینان را که اکنون جز جنګ آوری کاری بلد نبودند با اسلحه هایشان رها کردند. آقای بن لادنی آمد و برای عظمت اسلام بجای اینکه پوهنتون و کار ایجاد کند و یا شفا خانه و مکتب درست کند به جنګ بمب ګذاری کمال همتش را ګذاشت؟
و ظاهرا با کمک از جوانانی که فریفته اسلام بن لادنی شده بودند وشست شوی مغزی ګردیده بود برای خودش دم دستګاهی درست کرد. مسلمانانی که بدون تحقیق و خواندن دقیق قرآن کریم با ترجمه و تفسیر های علمی به تله او افتاده بودند او دانسته یا ندانسته داشت برای شرکتهای تولید اسلحه و بیمه بازار یابی میکرد؟ دیګر خودتان میدانید که نزدیک شش تریلیون دالر هزینه جنګ افغانستان و عراق شد. این پول زحمت کشان و مالیات دهنده ګان طبقه متوسط و فقیر غرب بود که به جیب میلیاردهای ثروتمند صاحب شرکتهای تولید وسایل و مواد مخرب سرازیر شده بود. آنان با تکیه برثروت عظیم و سیاست های خیره کننده شان و تشکیلات وسیع و علمی شان براحتی میتوانند برنامه ریزی کنند. همان طوریکه دیدید این بار اسلحه به دستان برادران خراسانی آریانایی و یا افغانی و دیګران دادند که به کشتار کفار خیالی بپردازند. بعد هم جوانان فقیر و طبقه متوسط را با بهترین سلاحها برای ادامه جنګ به کشورهای دیګر بردند. آنان با همراهی رهبران ابله یا خاین و یا حریص و پول پرست و دزد و غیر دلسوز برای جامعه مرتب به غارت کشورهای دنیای سوم مشغولند و مردم ما در قرغاب جهل تمامیت خواهی تعصب های غیر علمی دست پا میزنند. دیګر خودتان میدانید که با تفرقه افکنی میان شیعه و سنی عرب عجم ترک کرد و سایر قوم های ما مثل قرفیز و ازبک و سایر ادیان و متکلمان به زبانهای دیګر همه را بجان هم انداختند. و دیوانه ګانی نظیر قذافی را که از دانش سیاسی بی بهره بودند سوار مردم کردند وی میلیاردها دلار از ثروت ملی کشورش را هزینه وسایل نظامی کرد که مثلا با کی بجنګد آری با مردم کشور خودش. وی با توپ تانک و مسلسل و هواپیماهای جنګی به جنګ مردم بی دفاع خود رفت. آنوقت مردم از غرب تقاضای کمک در برابر دیوانه تاریخ کرد. و بقیه داستان را خودتان میدانید که با کشته شدن مردم عادی و نیز از بین رفتن سرمایه های ملی دیوانه درست مثل یک سګ زخمی در شهر توسط مردم کتک میخورد. کسی که عملا ادعای رهبری جهان عرب و آفریقا را داشت؟
اګر او دزدی و فساد نمیکرد و این پولها را صرف اکثریت مردم خود میکرد و بهمه سهمی میداد و کار زندګی ایجاد میکرد آیا این وضع پیش میآمد؟ ګروه بندیهایی که در کشورهای ما شده است و تفرقه هایی که انداخته شده و نفرت وکینه ای که تقریبا نهادینه شده است مایه خرسندی اربابان و پادوهای ملی و محلی آنان است که دلشان خوش است که در ګرمابه ساخته شده از دندان فیل غسل اسلام جنابت میکنند دلبران زیبای بین المللی را با کمک ثروتهای دزدی شده شان به خدمت جنسی ګرفته اند سوار اتوموبیل ساخته شده از طلای سفید میشوند و در طیاره ساخته شده از طلای زرد طیران میکنند و مردم بیچاره را بحال خود با جهل فساد اداری و تمامیت خواهی و رشوه خواری رها کرده اند. شاید دولت ترکیه تنها توانسته است که با آشتی بین دین و دانش و مدرنیزه شدن کشورش را تا حدی ترقی دهد اګر عاقلانی باشند که بتوانند برادر کشی کرد و ترک را خاتمه دهند. بقیه کشورهای ما عملا در دام تعصب تمامیت خواهی فساد اداری ظلم خود خواهی و خود بیګانګی و جهل فرو رفته است . ما هم چوب جهل و تمامیت خواهی و تعصب های خود را میخوریم و هم چوب غارتګری اربابان بین المللی و دیوانه ګان رهبر شده ها را؟ رهبر واقعی دلسوز بایست تنها به فکر مردم باشد نه تجمل و حرص زدن و دزدی و غارت کردن ثروتهای ملی کشورها؟
تنها راه نجات ما نبرد با جهل تمامیت خواهی فساد و نیز وحدت باهم و قبول هم و حتی قبول و همکاری با دنیای غرب یا طبقه متوسط و فقیر آنان که تا حدودی در فشار هستند. اعتراضهای آنان به بانکها و شرکتهای بیمه و وام دهنده و دزدان عظیم شان را تا حدودی در روزنامه منعکس کرده اند. تا تمامی افراد کشورهای ما متحد و دوستدار هم نباشند محال است که به استقلال و پیروزی واقعی برسیم. زیرا آنان متحد هستند و ما متفرق؟ مثلا تنها تندروهای اسلامی نخواهند توانست کشورهایمان را نجات بدهند ولو اینکه واقعا فهمیده با ایمان ودرستګار باشند. همچنین معتقدان به انسانیت واخلاق که خود را ماورای دینها میدانند نیز به تنهایی قادر به چرخش در آوردن چرخ پیشرفت نخواهند بود. دوستی احترام به باورهای هم و همکاری باهم وتوهین نکردن بهم از شرایط اولیه برای رسیدن به شاهراه ترقی علمی معنوی مادی است. تامادامیکه سرکردګان بی شعور ویا زرنګ ولی خاین دانا ولی خود خواه در راس کارند کاری انجام نخواهد شد جز پرشدن جیب های آن حریصان به مال دنیا و تظاهر به دین و یا بی دینی و یا جانماز آبکشی و خود را خوب نشان دادن و ګول زدن مردم ساده ما؟
فلاسفه و انسان دوستان کشورهای ما نظیر مولوی بلخی سعدی شیرازی عطار نیشابوری همه راه ها را نشان داده اند منتهی ما از بیسوادی حتی از درک کلام ساده آنان عاجزیم. که از دیو دد ملولم او انسانم آرزوست. سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرګز مرده آنست که نامش به نکویی نبرند. یا داستان همان مردی که بسته چوب را به دست پسران خود داد و ګفت آنرا بشکنید همه آن قلدران نتوانستند چوبها را که بوسیله طنابی بهم بسته شده بود بشکنند. ولی پیرمرد با باز کردن طناب دور چوبها همه آنان را یک به یک شکست. اتحاد همه مردمان دربند چه در شرق و چه در غرب لازمه پیروزی بر دیوهای غارتګر دزد و ستمګر است. ای اهل عالم همه شما برګهای یک دارید و ګلبرګهای یک ګلبن. سراپرده اتحاد در کثرت در همه عالم بلند شده است به چشم بیګانګی بهم ننګرید. ستمکاران از تمامی وسیله ها برای اختلاف ما سو استفاده کرده میکنند. اختلافهای زبانی فرهنګی جنسی حتی هنری؟ ګفتن فحشهای رکیک برای ایجاد نفرت وخشونت. ایجاد عقده های جنسی و علمی و مالی؟ رواج فساد و فحشا دزدی و رشوه خواری و بی تفاوتی سهمګین. به امید پیروزی روشندلان و دوستداران انسانها بر اهریمن ظلم فساد حرص ؟ حسادت و تمامیت خواهی ؟
