کمتر ایرانی پیدا میشود که دروغ مصلحتانگیز نگفته باشد. ولیکن وقتی این امر به حرفه خبرنگاری که برای دستیابی و تداوم دموکراسی حیاتی است تسری داده میشود، آنچنان که در ایران میباشد، نتیجهای جز شراکت در تداوم فاجعه ندارد.
مسئله جدید نیست؛ ولیکن در عصر اطلاعات و دسترسی به منابع گوناگون خبری؛ بیشر خودنمایی میکند.
نگاهی حتی گذرا به نشریات اینترنتی و دیگر رسانههایی که “اصلاح طلبان” پس از شکست در دعوای درون نظام پربرکت و هجرت داده شدن به جهان آزاد و به کمک امدادهای غیبی مالی به راه انداختهاند این موضوع را بهتر روشن میکند.
متأسفانه روزنامه نگاران و خبرنگارانی که اکنون در هجرت برای طیف “اصلاح طلب” کار میکنند؛ در دنیای آزاد و ایمن از یوغ اختناق و وحشیگری های نظام پربرکت، هنوز عادت مصلحتاندیشی در ایران را ترک نکردهاند.
اوضاع اسفبار ایران تا زمانیکه مصلحتاندیشی عدهای جای اعتماد به خرد و عقل سلیم جمعی ایرانیان را میگیرد، در بر همین پاشنه خواهد چرخید.
تبریک
پ.ن. نگاه کنید به اینجا و