روزهای معینی در سال برای بعضی از اصناف ارزش و بازده بیشتری از دیگر ایام دارد.
برای صنف “روحانیون شیعه” که از این حرفه امرار معاش میکنند؛ یکی از مهمترین این ایام، همان روزهای نهم و دهم ماه محرم است. (تسع = نُه و تاسوعا به معنی نُهم — عشر = دَه و عاشورا به معنی دَهم).
در این دو روز باز گویی روایات گوناگون و غالباً تحریف شدۀ حوادث نینوا در هزار و خردهای سال پیش جزئی از برنامه است و در ضمن استفاده های سیاسی و صنفی در میان این روضه خواندنها هم بسیار میشود.
مثلاً به حرفهای حاج آقا حجت الاسلام علیرضا پناهیان در مهدیه تهران در مراسم عزاداری امام حسین (ع) توجه کنید که در دفاع از صنف و سیستم مألوف چه گفته:
” فقط قلب‌های مریض ولایت را نمی‌پذیرند.
حسادت و تکبر نسبت به ولی خدا از رذل‌ترین صفات اخلاقی است.
اسلام دین بیادبها و آدمهای نادان نیست.
از این به بعد منتظر باشید باسوادهای عالم به اسلام گرایش پیدا کنند.”
آن پاچه خاری خدایگان امام معصوم علی آقا رهبر بکنار؛ سئوال:
مگر حاجی فکر میکند باور غالب این است که اسلام دین بی ادبان و نادانان و بی سوادهای عالم است که این حرفها را میزند؟
تبریک
