پس از نوشتن این چند سطر در واکنش به آخرین نوشته اکبر گنجی؛ سرکی به حجرۀ احمد رأفت زدم و دیدم او که روزنامه نگار چیره دست و خوش قلمی است هزاران بار بهتر از من حق مطلب را ادا کرده. خوب چه بیتر؛ حرفهای خودم را تقدیم میکنم ولی خدا وکیلی بروید و نوشته مختصر و مفید رأفت را بخوانید.
در منتشر شده در بی بی سی، دربارۀ نظام پربرکت اکبر گنجی از جمله گفته:
“بازی کردن نقش دولتی که کودکانه و دن کیشوت وار می خواهد اسرائیل را نابود سازد.
از همه مهمتر این مدعا که ایران تهدیدی برای صلح و امنیت جهانی است، صدور مجوز بمباران ایران است.”
به عبارت دیگر؛ اگر نظام پربرکت دن کیشوتی کار نمیکرد و عین رستم دستان میرفت سراغ اکوان دیو و دخل اسرائیل را می آورد؛ لابد به نفع ایران و ایرانی بود. و یا اینکه افشاگری در مورد فرستادن اسلحه برای تروریستهای حزب الله و حماس و قاتلان حرفهای بچه کُش و بچه مثله کن بشار اسد و و هزار و یک بامبولک بازی تروریستی بین المللی دیگر نظام پربرکت مساوی است با جنگ طلبی.
نازنینان، “روشنفکران مذهبی” و لابیگران بوی نفت گرفته ؛ به انترناسیونال بچه پرروها و جامعۀ بی طبقه توحیدی و پیکر به خاک سوریه سپرده شدۀ شارلاتان علی شریعتی و سهام اکسان موبیل سوگند که تاریخ مصرف ایندست ضد جنگ بودن کج و کوله گذشته.
تبریک
