گروه موسیقی ۱۲۷ از گروه های موسیقی زیر زمینی یا به قول دیگر” دگرآوا” ایران می باشد. در حدود چهارسال از آخرین آلبوم آنها خال پانک می گذرد و طی این مدت آنها موفق نشده بودند آلبوم دیگری به بازار بدهنذ. بلاخره چند هفته پیش در تاریخ ۱۱/۱۱/۱۱ آلبوم جدید آنها با نام حال استمراری به بازار آمد.
حال استمراری ادامه همان سنتهای ۱۲۷ است. موسیقی پرانرژی جاز با دو مشخصه اصلی٬ ترمبون سلمک خالدی و پیانو با احرای بسیار فاخر و متمایز و البته در سبک جاز٬ بلوز. ساز بادی ترمبون با آن عمق و کیفیتی که به ارکستر می دهد ساز مهجوری است که در گروه های دیگر ایرانی (حداقل آنهایی که من می شناسم) یافت نمی شود حضور ساز آکوردئون در این آلبوم پررنگتر شده و گیتار برقی هم مانند قدیم حضور دارد. در حال استمراری از موسیقی ایرانی خبری نیست و حتی ساز تنبک آلبوم خال پانک در این آلبوم حذف شده.البته مطمئنا از نظر جنس موسیقی نمونه های همانند و بهتری از موسیقی ۱۲۷ در موسیقی های غیر ایرانی یافت می شود. در این جاست که شعر و سبک خواندن سهراب محبی آنرا برای شنونده فارسی زبان متمایز می کند. شعرهایی از جنس روزگار ما ٬ طنز اختصاصی خودش و نگاه تلخ خودش به این روزگار بلبشو.
بسیاری بر سبک خواندن محبی اعتراض دارند و آنرا زیادی فالش و پر از جیغ وداد اضافی می دانند. ولی در حقیقت همین سبک خواندن مشخصه ۱۲۷ است و باعث تمایز او با دیگر گروه ها می شود. این خارج خواندن بیشتر اوقات تعمدی به نظر می رسد ٬ این بی خیالی و بی حوصلگی و کلافه گی همه و همه مشخصات همنسلان ما و یکی دو نسل قبل و بعدی ماست. نسلی که به همه چیز به دیده تمسخر نگاه می کند و حتی ارزشها و چهارچوبهای نسل قبل خودش را مورد استهزا٬ قرار می دهد و و آنها را بی معنی می داند. این شخصیت بی خیال و بی حوصله٬ گیج و دم غنیمتی با اشعار حال استمراری همگونی دارد ضمن اینکه نیش و کنایه ها در ترانه های ۱۲۷ بسیار ملایمتر و مخفی تر در مقایسه با ترانه های گروه های دیگر فرضا کیوسک یا شاهین نجفی است. به اسم آلبوم دقت کتید٬ “حال استمراری” کنایه از خوش بودن و بی اعتنایی به روزگار است و همانطور که در شعر ترانه راک انتحاری بیان می شود :در این دوره طلایی/نمیخوام راک انتحاری/نمیخوام پاپ انتقادی/ قعل ماست حال استمراری. این لحن و سبک بیخیالی و تسلیم سرنوشت شدن را در سایر ترانه ها هم می توان دید از آرمانهای درشت گرفته تا ترانه جنگ که می گوید ” من نمی جنگم ٬ میشینم یه گوشه ٬ می گم به یه ورم “. یا به تضاد موجود بین عشق و گوش کردن به اخبار روز در “ترانه ازعشق و شادی ” (با اجرای گروتسک تم اخبار صداو سیما توسط ترمبون) در این آلبوم از ترانه بحرطویلی مانند استخوان خبری نیست ولی در عوض در یکی از بهترین کارهای آلبوم یعنی ترانه موسیقی فیلم یک دکلمه بلند دارد که در نوع خود بی نظیر است و پر از نوستالژی یک دوره سپری شده نسلی سرگشته و اختلافها و بگو مگو ها بین دو عاشق قدیمی که الان دیگر خیلی دور به نظر می رسد.
حال استمراری بعد از چهار سال برگشت خوبی برای گروه صد وبیست و هفت است. کار گرچه اشکلاتی دارد و خواسته همه طرفدارن را برطرف نمی کند ولی برای طرفداران این سبک خبر خوشی است. صد و بیست هفت سبک خود را دارد آنهم در دوره ای که قسمت اعظم موسیقی تولیدی ما تبدیل شده کپی کاری از دیگران. اینکه گروهی مثل صدوبیست و هفت هنوز فعالیت دارد و آلبوم می دهد خبر خوبی است.
ترانه آرمانهای درشت از گروه ۱۲۷
