یکشنبه گذشته در نشست فروم ۲۰۰۰، در پراگ، پايتخت جمهوری چک، دو برندۀ جايزه نوبل صلح، بانو شیرین عبادی و دالايی لاما، رهبر معنوی بوداييان تبت و در کنار یک منتقد سیاسی از چین و دو ديپلمات سابق فرانسوی سخنانی ایراد کردند.
بانو عبادی پس از محکوم کردن چین برای نادیده گرفتن حقوق بشر و سياست آن کشور در قبال ايران از جمله :
” فکر می کنيد چرا چين، از حکومت های غير دمکراتيک حمايت می کند؟ برای اينکه منافع ملی آنها را غارت می کند.
ما از زير استثمار آمريکا بيرون آمديم اما زير استثمار چين رفتيم و به استقلال نرسيديم و آزادی را نيز به دست نياورديم.”
سئوال:
آیا بانو عبادی معنای “استعمار” را میداند؟
آیا امکان دارد شواهد استعمار ایران توسط آمریکا را بیان بفرمایند؟
آیا پس از سی و سه سال تجربه نظام پربرکت که به گفته خودشان؛ بانو عبادی از کوشندگان بر سرکار آوردنش بوده؛ و برادرشان از دستیاران “رئیس جمهور” آن بوده؛ زمان آن نرسیده که گفتمان سیاسی ایران از لقلقه های زبانی شارلاتان علی شریعتی زدوده شود؟
آیا راجع به مقایسه با قبل از انقلاب خوش عاقبت ” آزادی سیاسی و آزادی بیان کمتر از امروز بود” تجدید نظر فرمودهاند؟
تبریک
