فکر می کردم که حکمت ‘در بیست و چهار ساعت، هشت ساعت کار، هشت ساعت تفریح و هشت ساعت خواب’ ریشه در فلسفه غرب دارد تا اینکه به نوشته زیر در قابوس نامه برخوردم. قابوس نامه اگه یادمون باشه کنابی است پندگونه که بیش از نه قرن پیش نوشته شده:
“هر کاری را اندازه ای است. حکیمان چنین گفته اند که: شبان روزی بیست و چهار ساعت دو بهر بیدار باشی و بهری خفته. هشت ساهت بطاعت خدای تعالی و بکدخدایی خود مشغول باید بودن و هشت ساعت بطیبت و عشرت و تازه داشتن روح خویش، و هشت ساعت بباید آرمید تا اعضاها که شانزده ساعت رنجه گشته باشد از حرکات تکلفی آسوده باشد که جاهلان از این بیست و چهار ساعت نیمی بخسبند و نیمی بیدار باشند، و کاهلان دو بهر بخسبند و بهری بیدار باشند و بکار خویش مشغول باشند، و عاقلان بهری بخسبند و دو بهر بیدار باشند، بدین قسمت که یاد کردیم، هر هشت ساعتی از گونه دیگر.”
قابوس نامه، کیکاووس بن اسکندر بن قابوس بن وشمگیر بن زیار، به تصحیح غلامحسین یوسفی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1347 ص91
