هر وقت به ایرانیها درباره پیشرفت کشورهای عرب و خاور میانه و عقب ماندگی اجتماعی و فیزیکی ایران میگی، فورا میگن که ما “استقلال” داریم و آنها ندارند. در نظر آنها هر کس دست نشانده و بازیچه کسی است. یکی بازیچه آمریکاست، یکی سگ انگلیس است، یکی دیگه دلقک صهیونیست است، و غیره و غیره… البته بیشتر این هم از رو حسودی است و یا کمبود عربده کشی و گروگان گیری. یعنی اینکه اگر با یک خارجی مو زرد مثل انسان صحبت کردی و اون رو گروگان نگرفتی یا پرچمش رو آتش نزدی حتما دست نشونده و مستمره اون کشور هستی (در نظر این الاغهای “انقلابی” البته).
بگذریم. چیزی که این حسودها ی عقدهای نمیگن اینه که باید کشور عزیز و بزرگوار و پر قدرت و “مستقل” انقلابیشون هر روز خایه و سوراخ کون هر چی چینی و روسی مافیایی رو لیس بزنه تا یک حالی بهشون بدن و از جلوی تحریم نفتشون در شورای امنیت جلوگیری کنند. لحظهای که زبون مردم غیور و انقلابی و سر بلند و “مستقل” و غیرمستعمره ایران از رو سوراخ کون پوتین یا هو جین تائو چینی برداشته بشه و هزار و یک مزایای که با به باد دادن منفعت ایران به این دو کشور مافیایی داده میشه برداشته بشه، نفت جمهوری اسلامی تحریم میشه و ایران و مردمش به گدایی میافتند به حدی که باید مثل گرسنههای آفریقا از سازمان ملل کمک غذایئ بگیرند.
خاک بر سر “استقلالتون.” مستعمره که هیچ، برده هم از شما آزاد تر و با شرف تر است.