تعریف اول:
وطن پرست کسی ست که خود و همفکرانش را وطنپرست میداند
خائن کسیست که با این فرد یا گروه همفکر نباشد
از این تعریف میتوانیم نتیجه بگیریم که بین ایرانیان همواره تعداد وطنپرستان بسیار کمتر از خائنین خواهد بود و خائنین همیشه در اکثریت قرار خواهند گرفت. البته این تعریف منطقی بنظر نمیاید ولی با برداشت ایرانی ها از ملت و از جامعه ی خود انطباق دارد.
تعریف دوم:
خائن کسی ست که چه در حالت عادی و چه در زمان سرکوب قیامهای مردمی (مثل قیام 1388) و یا اعدامهای 67 و یا قتلهای زنجیره ای و یا کشتار اقلیتهای قومی یا مذهبی از آمریکا کمک بگیرد.
وطنپرست کسی ست که با وجود همه جنایتهای جمهوری اسلامی و حتا با وجود هدر دادن آینده و سرنوشت 70 میلیون جمعیت کشور وسرنوشت نسلهای آینده کشور، تحمل رژیم را بکمک خارجی ترجیح دهد.
البته این تعریف هم منطقی بنظر نمیرسد مگر اینکه به تئوریهای دایی جان ناپلئونی ایرانی ها باور داشته باشیم. یعنی اینکه خطر امپریالیسم آمریکا و وابستگانش بسیار بزرگتر و غیر انسانی تر ازوجود جمهوری اسلامی در ایران ست و تنها یک راه حل ملی خالص قابل قبول است (در این روش نجات کشور بوسیله اقلیت وطن پرست یا اکثریت خائن فرقی نمیکند مهم غیر خارجی بودن آنست یا به عبارتی دیگر دست روی دست گذاشتن و انتظار کشیدن).
علاوه بر آن اکثر “روشنفکران” غرب ستیز ایرانی چه امروز و چه در گذشته همیشه زندگی درغرب را یعنی زندگی تحت حاکمیت غیر ایرانی را به زندگی زیر سلطه ی ولایت فقیه ترجیح داده اند ولی میدانیم که «خود شراب خوردن وبرای دیگران مدح آب گفتن» بین ایرانیان بسیار رواج دارد. باید اضافه نمود که در بیشتر کشورها بیگانه ستیزی عوامفریبی و راسیسم محسوب میشود ولی در بین ایرانیان به اعتبار افراد میافزاید مگر اینکه بحث بر سر بیگانه ستیزی در کشوری غیراز ایران باشد.
