از همان روز اول که اسلامیون؛ منجمله کارگزاران آنان که غالباً هواداران شارلاتان علی شریعتی بوده که بعداً “اصلاح طلب” شده و غیره، بر سر کار آمدند، ایرانی کشته اند و سی و سه سال است که میکشند و تا روزی هم که از قدرت اخراج گردند خواهند کشت.
به عبارت دیگر؛ سیاست کاربردی حکومت پربرکت ناب محمدی برای تداوم قدرت: ایرانی بکُش تا کامروا باشی.
سئوال:
آیا تعالی ایران وابسته به سلامت روحی و جسمی ایرانیان نیست؟
آیا جز تلاش بی امان برای سرنگونی نظام پربرکت اسلامی ایرانی کُش، هیچ کار دیگری ارجحیت دارد؟
تبریک
