مصاحبه اخیر با رضا پهلوی توسط یکی از خبرنگار/فعالین سیاسی که سابقۀ هواداری مستمر و علنی از “اصلاح طلبان” نظام پربرکت دارد، جنجال و واکنش بیش از معمول له و اکثراً علیه، عده ای را در پی داشته.
دلیل اصلی ناراضیان از مصاحبه، لحن و جنس سوالات بانوی مصاحبه کننده است.
در جوامع آزاد، مصاحبه های تهاجمی، جهت دار و بازجویی مانند امری عادی است. نه تنها هر دو طرف مصاحبه گوشی دستشان هست؛ بل، با دو سه سئوال اول و لحن مطرح کردن آنها، آن گروه از مردم که تو باغ نبودند نیز هم. برای نمونه ایندست گفتگو ها میشود به مصاحبه طیف دست راستی ها با اوباما اشاره کرد؛ ویدیو ضمیمه.
لُب کلام؛ فوائد این به چالش کشیدن ها، هر آنچه جهت دار و با لحنی اندکی غیر متعارف، بسیار است.
از آن جمله، جَنم مصاحبه شونده تحت فشار و ذهنیت و خاستگاه طیف مصاحبه کننده را بنمایش میگذارد. از آن گذشته و شاید هم مهمتر، بانی گُر گرفتن بحث و گفتگو بین مخاطبین میشود. افزایش تحمل شنیدن نظر مخالف که لازمۀ همزیستی مسالمت آمیز با عقاید دیگر و تلاش برای یافتن منافع و نقاط مشترک از دیگر فوائد است.
تبریک
