نامه ای از مصدق: کاری که دائمی است، همان حبس بنده است

این نامه برای اولین بار منتشر میشود و تاکنون در صندوقخانه زنده یاد دکتر صبار فرمانفرما بوده است.

احمد آباد ۷ فروردین ماه ۱۳۴۲

قربانت گردم

          تلگراف جنابعالی عز وصول ارزانی بخشید و موجب نهایت امتنان گردید از اینکه سلامت هستید و در خارج از مملکت بکار اشتغال دارید بسیار خوشوقتم چونکه در این کشور نه طبق سلیقه نوعی اشخاص کار است و نه اطمینان بر دوام کار. و کاری که دائمی است و تعطیل نمیشود، همان حبس بنده در احمد آباد است که اطمینان دارم تا ساعت آخر عمر از این کار خلاص نمیشوم و اکنون اصلاحات ارضی هم قوزی بالا قوز شده . فرزندانم که مشمول قانون نبودند برای اینکه از جرکه مالکین خارج شوند پیشنهاد فروش داده که قبول هم کرده اند ولی اکنون بلا تکلیفند این است وضع مملکت و خیلی بهتر که تشریف ندارید و در خارج اشتغال دارید غلامحسین هم با خانم و دخترش برای یک ماه باروپا رفته است و اکنون فقط همان احمد است که هر ۱۵ روز یک مرتبه سری به محبس بابا میزند و میرود و دیگر با هیچ کس حق ملاقات ندارم بیش از این شما را متاثر نمی کنم و خواهانم همیشه سلامت و خوش باشید

                                                                   دکتر محمد مصدق