حزب توده در اوج “جنبش ملی کردن نفت” در دهه سی از “واگذاری امتیاز نفت شمال ایران به شوروی” دفاع می کرد و طبری در توجیه نظری این سیاست نوشت ” نواحی شمال ایران در حکم حریم امنیت شوروی است … ما برای انگلستان در ایران منافعی قائلیم” و نتیجه گرفت “دولت باید به فوریت برای امتیاز نفت شمال به شوروی و نفت جنوب به کمپانی های آمریکائی و انگلیسی وارد مذاکره بشود.”
طبری در توجیه سیاست حزب و دفاع از “رهبری قاطع، داهیانه و پر درایت امام” در مقاله ای که در کتاب “برخی مسائل انقلاب ایران” آمده است، نوشت:
“آزادی های دموکراتیک آن هم به شکل غربی آن سودمند نیست… این جنگلی است که جوامع غربی به نام دموکراسی به وجود آورده اند و یک توطئه اجتماعی است برای گیج کردن جامعه” و “در دموکراسی غربی انسان به زندگی بدتر از سگ محکوم شده است و تنها حق پارس کردن دارد.”
