این روزها نظام پربرکت مسلمین “اصلاح طلب” و غیره حداقل در مورد “ضدیت با اسرائیل” با استدلال فقهی ضرورت نابودی اسرائیل از طریق حمله نظامی، مجهز کردن تروریستهای بین المللی دست پرورده، تهدید نظامی دیگر کشورها و بستن تنگه استراتژیک هرمز تقیه را کنار گذاشته و راست حسینی میگویند چکاره اند.
در چنین شرایطی که بر خلاف تک تک منافع و مصالح ملی جنگ طلبی علنی رژیم کار را دارد به جاهای باریکتر میکشاند، ایرانیان هم باید موضع خود را؛ حداقل در خلوت وجدان خودشان، روشن کنند
به نظر میرسد بعضی به خود دروغ میگویند و در مورد مخالف یا منتقد بودن با خودشان صادق نمیباشند؛ پاسخ به این سئوال ساده چاره ساز خواهد بود.
مشکل مخالف نظام پربرکت با کلیت رژیم است و منتقد با بعضی از اجزاء آن مشکل دارد.
خواست اولی با سرنگونی که مستلزم جایگزین سازی میباشد برآورده میگردد و منتقد با اصل رژیم اسلامی مشکلی ندارد و در پی اصلاح آن بخشی است که به مذاقش خوش نمی آید.
ایرانی نباید به خود دروغ بگوید؛ شایسته است که به خود خود راستش را گفت؛ مخالفی یا منتقد؟
تبریک
