فیلمساز ایرانی بودن

“difficulties exist. you, as a director, make your mind to work or not to work- under these circumstances.” He means, we’ve learned how to survive….and how to live, how to live
with honor, how to deal with difficulties and how to figure out the ways
for self-actualization. This is absolutely admirable

شاید تماشاگر در بعضی از قسمتهای فیلم اصغر فرهادی به شدت اندوهگین شود – اما مطمئنا منظور اصلی فیلم درآوردن اشک بیننده نیست. فیلم به سادگی پرده از واقعیتهای تلخ زندگی برمیدارد. مشکلاتی که اتفاقا درزندگی همه آدمها هست. چه خارجی و چه ایرانی. و صرفا به دولت جمهوری اسلامی مربوط نمی شود. اما بی ربط هم نیست. و همین چند پهلویی درمضمون است که فیلم را زیباتر میکند.

بیننده به خودی خود وادار میشود تا در مورد شخصیتها، رفتارها، عقاید، سبک زندگی، مشکلات و مسائل و نحوه برخورد هر شخصیت با مشکلات خود و اطرافیانش فکر کند و همه را از زوایای مختلف بررسی و در ذهن خود تحلیل کند و بعد بدون اینکه بداند درمورد تک تک آدمهای فیلم قضاوت و پیشداوری کند – قضاوتهایی که بیشتر نادرست از آب در می آیند.

از نکته های بسیار جالب این است که در فیلم پرسوناژ منفی وجود ندارد. از هیچکس متنفر نمی شویم و درعوض دلمان برای تک تک آدمهای فیلم می سوزد و در عین حال متعجب می شویم که این شخصیتهای دوست داشتنی چطور در مقاطعی، تحت تاثیر شرایط و فشارهای روحی و اجتماعی، بر خلاف ارزش های معنوی و اعتقادی و تربیتی و حتی مذهبی خودعمل می کنند و دروغ می گویند. اما هیچکس گناهکار نیست.. ……