به گوش پرده پاره شاعری که کم نشستو ایستاده با دهان باز و نعره در فشنگ شعر عاصی و تصور ترانه لای پایه خایه جایه پوتین و سیل سیلی روی ریش و ریش جوانه‌های خون روی لب خراشو زیر جان
نگفتمت نرو گلایول این زمین به قدر یک کفن کفاف ریشه نمی‌دهد
نگفتمت که جز بوی چرک چاک سینه‌های خالی از قلب در فضا نمی‌دمد
نگفتمت که این جماعت جریده با خط و رد وحشیه نگاهت غریبه‌اند
نگفتمت که جای بوسه آلتی کریه بر دهان سرخ آتشت می‌نهند
نگفتمت نرو نرو نگفتمت نرو نرو…
نگفتمت هر آنچه گفتی و نوشته‌ایم کشک بود
نگفتمت نرو که رفتنت نتیجتن اشک بود
نگفتمت تو هم به گور جد خلق گشنه بخند
نگفتمت که حال کن طبیعتا میان این همه جسد بگند
که خرشو، که کر شو، که کور شو، دهان را ببند، دهان را ببند، دهان را ببند…
این چنین هوا پس است و هر که سوی خویش داره، دم نزن سکوت کن که گفتن تو نیش داره
این چنین هوا پس است و هر که سوی خویش داره، دم نزن سکوت کن که گفتن تو نیش داره
نگفتمت بشین کنار من، کنار گود، بوس هست، بوس هست، شب زفاف جمعی و، عروش سیاسی و، جاسوس ان، ان تو لک تو لک، مبارز مدافع حقوق حشر هست فقط اعتماد کن بمان
نگفتمت نرو بمان کنار هم بشین به حال هم بغض می‌کنیم
نگفتمت چگونه در میانه ول معتلیم، ببین چگونه در زیر آب زار می‌زنیم
نگفتمت هر آنچه گفتی و نوشته‌ایم کشک بود
نگفتمت نرو که رفتنت نتیجتا اشک بود
نگفتمت تو هم به گور جد خلق گشنه بخند
نگفتمت که حال کن طبیعتا میان این همه جسد بگند
ولی تو خر نمی‌شوی، ولی تو کر نمی‌شوی
تو نبض و حلق خلق هر ترانه‌ای، که بر باد، بر دار می‌شود
Shahin Najafi – Nagoftamat Naro – YouTube
