کارپردازان انگلیس در ایران – قسمت شانزدهم

در قسمت های گذشته مطالبی در مورد سیدضیا الدین طباطبایی، برادران رشیدیان ، برادران جی  ، حسین فردوست ، بهرام شاهرخ ، نواب صفوی ، جمال امامی ، جعفر شریف ‌امامی ، حسنعلی منصور ، امیر عباس هویدا ، سيد حسن تقي ‌زاده ، برادران انتظام  ، مصطفی فاتح ، شیخ عبدالکریم حائری یزدی  ، محمد خلیل جواهری ، ابراهیم حکیمی ، علی اردشیر لاریجانی و علی شریعتی عرضه شد. در این قسمت به معرفی محمدجواد لاریجانی می پردازیم:

٢١ – محمدجواد لاریجانی

محمدجواد اردشیر لاریجانی (متولد ١٣٣٠ در نجف) است. او دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه، نماینده مجلس شورای اسلامی در دوره‌های دوم، چهارم و پنجم، معاون سابق وزارت امور خارجه و موسس مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی ایران بوده است. وی یکی از مبدعان نظریه ام‌القری در اواخر دهه شصت است. وی هم اکنون رییس پژوهشگاه دانش‌های بنیادی است
محمدجواد اردشیرلاریجانی پسر میرزا هاشم آملی روحانی شیعه و یکی از ۵ برادر لاریجانی (علی لاریجانی رئیس مجلس هشتم، باقر لاریجانی رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، صادق لاریجانی رئیس قوه قضائیه و فاضل لاریجانی رایزن فرهنگی ‏ایران در کانادا) است. وی هم چنین خواهرزاده حسن حسن‌زاده آملی و پسرخاله احمد توکلی است. پدر وی در سال ۱۳۱۱ خورشیدی به نجف مهاجرت کرد و تا حدود ۳۰ سال بعد در عراق ماند و محمدجواد لاریجانی نیز در همانجا به دنیا آمد
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%AF_%D9%84%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D9%86%DB%8C

نقل معتبری است از آقای خمینی که گفته:”فرزندان هاشم آملی (پدر لاریجانی ها) همگی انگلیسی هستند”
http://balatarin.com/permlink/2011/11/10/2794863

در آستانه انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶ وی در مجلس پنجم مقام ریاست مرکز پژوهش‌های مجلس را داشت و در جناح بندی سیاسی از متحدان علی اکبر ناطق نوری بود. پیش از انتخابات وی طی سفری به بریتانیا درملاقاتی محرمانه با نیک براون یکی از مدیران کل وقت وزارت خارجه انگلیس به وی گفته بود که پیروزی جناح راست در انتخابات می‌تواند منافع انگلیس و غرب را تامین کند و تلاش کرده بود با ارائه تصویری رادیکال از جناح چپ و به‌ویژه محمد خاتمی انگلیس را به حمایت از جناح راست برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری تشویق کند.
انتشار بخش‌هایی از مذاکرات محرمانه محمد جواد لاریجانی با نیک براون در ایران از سوی روزنامه سلام به آبروریزی بزرگی برای جناح راست و شخص وی منجر شد تا جایی که وی از آن پس به چهره‌ای سوخته در میان محافظه کاران بدل گردید
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%AF_%D9%84%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D9%86%DB%8C

محمدجواد لاریجانی که روزی گفته بود کیسینجر ایران خواهد شد اکنون تبدیل به راسپوتین ایران شده است. لاریجانی هنگامی که مذاکراتش با نیک براون انگلیسی افشاء شد بجای شرمندگی از این دریوزگی مفتضحانه، گناه لو رفتن این تن دادن به ذلت را به گردن ولایتی انداخت چرا که ولایتی می دانسته که اگر ناطق نوری رئیس جمهور شود لاریجانی را وزیر امور خارجه خواهد کرد. وی همچون فاحشه ای سیاسی بدون اینکه از این کثافت کاری ذره ای ناراحت شود، رقبا را تقبیح می کند که چرا این ملاقات را افشاگری کرده اند. لاریجانی در این مذاكره به این دیپلمات انگلیسی گفته بود ناطق نوری و جناح راست، هوادار آزادی اقتصادی و رابطه با غرب هستند در حالی كه خاتمی و نیروهای جناح چپ، تندرو، مخالف آمریكا و طرفدار اقتصاد دولتی هستند و بهمین دلیل بنفع انگلیس است که از انتخاب ناطق نوری حمایت کند.
لاریجانی مبتکر سیاست “نگاه به شرق” در جمهوری اسلامی است که مورد توجه خاص خامنه ای قرار گرفت و نتیجه این سیاست، غلطیدن تمام و کمال حکومت جمهوری اسلامی در دامان کرملین و تنزل درسطح یک مستعمره روسیه بود.
جواد لاریجانی همیشه خدمتگزار تغذیه تئوریک و استراتژیک جناح محافظه کار بوده است. نظریه “تفکیک مقبولیت از مشروعیت” محافظه کاران مذهبی را به فاز “اقتدارگرایی” وارد کرد و فلسفه سیاسی محافظه کاران را فرموله کرد.
مهم ترین اثر لاریجانی، تئوری «اُم القُرای» اوست که نخستین بار در سال ١٣٦٨با طرح آن جنجال بزرگی را در محافل سیاسی ایران ایجاد کرد. تئوری “اُم القرا” کاریکاتوری از تئوری «استالین» جهت متروپولیزه کردن مسکو برای جهان کمونیسم بود. مطابق این تئوری جمهوری اسلامی ایران موظف است میان اهداف و اصول خود اولویت قائل شود و در این اولویت بندی حفظ موجودیت جمهوری اسلامی در مقابل آرمان های فراملی آن از اولویت اول برخوردار است.
http://sohrabestann.blogspot.ca/2009/09/blog-post_27.html

به گزارش سحام نیوز، محمدجواد لاریجانی در مصاحبه ای در خصوص حوادث پس از انتخابات گفت: “در جریان سال ۸۸ در ایران کودتایی علیه دموکراسی اسلامی به وقوع پیوست و غرب به دنبال این بود که دیکتاتوری سکولار را جایگزین دموکراسی اسلامی کند.” وی در ادامه این مصاحبه در خصوص تاریخچه اصلاح طلبی و آینده این جریان گفت: “در کشور ما در اواخر دوره دوم ریاست جمهوری آقای هاشمی گرایش و در اصل یک خط سیاسی پیدا شد که اسم آن را خط سیاسی اصلاح طلبی گذاشتند که با کارگزاران آغاز و بعد به مشارکت دوره آقای خاتمی تبدیل شد. این خط سیاسی هم یک خط انحرافی است و هم یک خط کاملا فرصت طلب و دشمن دموکراسی محسوب می‌‌شود…جریان اصلاح طلبی در ایران یک جریان فرصت‌طلب است یعنی آنها در ده سال اول انقلاب برای ولایت مطلقه فقیه سینه چاک می‌کردند؛ عربده‌های ضدامپریالیستی آنها تا کره مریخ می‌رفت و دیدگاه‌های اینچنینی داشتند؛ حال آنها به چه چیز تبدیل شده‌اند که می‌گویند به جای ولایت مطلقه فقیه باید حکومت سکولار باشد و به جای مبارزات ضدامپریالیستی که آن موقع برایش سینه چاک می کردند اکنون مورد حمایت وسیع آمریکا و اسراییل و سلطنت طلبان هستند که این حمایت آنها را خوشحال می‌کند.”
http://www.melli.org/1390/07/03/%d9%84%d8%a7%d8%b1%db%8c%d8%ac%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%a7%d8%b5%d9%84%d8%a7%d8%ad%e2%80%8c%d8%b7%d9%84%d8%a8%d8%a7%d9%86-%d9%84%db%8c%d8%a7%d9%82%d8%aa-%d8%b4%d8%b1%da%a9%d8%aa-%d8%af%d8%b1-%d8%a7/#more-10773

در ١٣ مارس ٢٠١٢، محمد جواد لاريجاني، دبير ستاد حقوق بشر قوه قضائيه ايران، درواکنش به گزارش دکتر شهيد، دوباره با تاکيد از گزارشگران موضوعی حقوق بشر سازمان ملل دعوت به عمل آورد تا از ايران بازديد کنند، اما از ارائه تاريخ دقيق برای اين منظور فروگذاری نمود. با وجود ارسال دعوتنامه دائمی در سال ٢٠٠٢ به سازمان ملل، و تقاضا‏های متعدد گزارشگران موضوعی برای بازديد از آن کشور، هيچ کدام از آنها نتوانسته‏اند از سال ٢٠٠٥ تاکنون از ايران بازديد کنند و تقريبأ هيچ يک از پيشنهادات مطرح شده گزارشگران ويژه‏ای که قبل از آن به ايران سفر کردند تاکنون عملی نشده است.
در ظرف چند ماه گذشته، ايران همچنين پس از ١٧ سال گزارشی در باره کارنامه خود در زمينه حقوق بشر به کميته حقوق بشر سازمان ملل متحد ارايه کرد، بعضی تغييرات سطحی در قانون مجازات اسلامی انجام داد و مدعی است اين قانون با تعهدات بين المللی آن سازگار است، و همچنين با سفر کارمندان دفتر کميساريای عالی حقوق بشر سازمان ملل در ماه دسامبر گذشته برای يک ماموريت محدود به تهران موافقت کرد.
اما واقعيت اين است که تلاش‏های ايران برای نمايش بهبود درکارنامه حقوق بشر آن کشور عاری از دستاوردهای اساسی و ارائه يک راه حل عملی برای وضعيت اسفناک حقوق بشر در آن کشور است. از زمانی که بررسی وضعيت حقوق بشر آن کشور در دستور کار گزارشگر ويژه حقوق بشر در ايران قرار گرفته است، صدور قطعنامه‏ها، گزارش‏ها و ملاحظات نهادهای سازمان ملل در مورد وضعيت حقوق بشر در ايران پيوسته رو به افزايش بوده است. در ١٥ سپتامبر ٢٠١١ ، دبير کل سازمان ملل گزارشی را به مجمع عمومی سازمان ملل ارائه کرد و در آن «از گزارش‏های رسيده در مورد افزايش شمار اعدام‏ها، قطع اعضای بدن، دستگيری و بازداشت‏های خودسرانه، تشکيل دادگاه‏های ناعادلانه، شکنجه و بدرفتاری با زندانيان عميقاً ابراز ناراحتی» کرد و از «سرکوب فعالان حقوق بشر، وکلا، روزنامه‏نگاران، و فعالان مخالف در آن کشور تاسف خود را ابراز» داشت.
http://www.roshangari.net/as/sitedata/20120319150851/20120319150851.html

حسین باقر زاده می نویسد : گزارش مستند و تفصیلی احمد شهید تکان دهنده بود و رژیم ایران را سخت عصبانی کرد. عوامل رژیم در واکنش به گزارش او انواع اتهام‌ها و دشنام‌ها را نثار او کردند. او را گرگ صفت، مزدور و جاسوس خواندند. جواد لاریجانی که به عنوان نماینده رژیم در اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل شرکت کرده بود او را متهم کرد که «با شرورترین گروه‌های تروریستی» همکاری کرده است و گزارش او را «مملو از اتهامات بی‌پایه و اساس» خواند. لاریجانی، اما، عمدتا از پاسخ‌گویی به آن چه که او بی‌پایه و اساس خوانده بود طفره رفت و به جای آن با عصبانیت تمام در جلسه شورا به دشنام پناه برده بود. یکی دو بار رییس جلسه سخنان او را قطع کرد تا به خواهش یکی از نمایندگان تذکر دهد که او زبانی مناسب با جلسه شورا را به کار ببرد. و به رغم همه ادعاهای مبنی بر بی‌پایه و اساس بودن محتویات گزارش، او از پرداختن به موارد آن اجتناب کرد، و در یک مورد که به توضیح پرداخت رسوایی منطق خود را به نمایش گذاشت
http://iranian.com/main/2012/mar-21

تصویر محمدجواد لاریجانی
http://www.khorasannews.com/NewsImage.aspx?id=317995&filename=V29-2.jpg

نظر شما چیست؟

xxxxxxxxxxx