این دو زن بعنوان فعالین حقوق بشر و هر دو برنده جایزه صلح نوبل هستند یکی از کشور برمه و دیگری از کشور ایران، ولی بین این دوتفاوت بسیار است.
آنگ سان سو چی در پیشبرد اهداف انسان دوستی و آزادی خواهی اش در برابر دیکتاتوری و ظلم که بر مردمشان سایه افکنده بود ایستادگی و مبارزه کرد و در این راه رنج زندان و حبس را بجان خرید، و در اثر مقاومت و پایداری در رسیدن به هدف انسانی خود اکنون پس از حدود دو دهه توانسته نوید آزادی را برای ملتش به ارمغان آورد.
درست نقطه مقابل او، ایرانیان شیرین عبادی را دارند که از بیم تهدید استبداد، کشور را ترک و مردمان ستم دیده اش را در برابر ظلم و خشونت دیکتاتوری تنها گذاشت، مهمتر اینکه وقتی از او در مصاحبه میپرسند که دوست داری تاریخ از تو چگونه یاد کند پاسخ میدهد دوست دارد که تاریخ او را بعنوان زنی که همه عمرش را از اسلام دفاع کرد یاد کند.
